مقایسه خودکارآمدی دانش آموزان دارای ناتوانی جسمی حرکتی در مدارس تلفیقی و استثنایی

کودکان دارای ناتوانی جسمی حرکتی، مشکلات زیادی در مقایسه با سایر کودکان عادی دارند. با توجه به این موضوع، هدف این پژوهش مقایسه خودکارآمدی دانش آموزان دارای ناتوانی جسمی حرکتی شاغل به تحصیل در مدارس - تلفیقی و استثنایی (ویژه) بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دارای ناتوانی جسمی حرکتی مقطع دبستان و متوسطه دوره اول شاغل به تحصیل در مدارس استثنایی و تلفیقی شهر اهواز در سال تحصیلی 93-1392 تشکیل داده بودند. تعداد 15 دانش آموز دارای ناتوانی جسمی حرکتی از مدارس تلفیقی و 15 دانش آموز دارای ناتوانی جسمی حرکتی نیز از مدارس استثنایی به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب، و پرسشنامه خودکارآمدی کودک و نوجوان موریس را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها نیز از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که در متغیر خودکارآمدی کلی و خردهمقیاس های اجتماعی و هیجانی آن بین دانش آموزان شاغل به تحصیل در مدارس تلفیقی و استثنایی تفاوت معناداری وجود دارد. به این شکل که میانگین نمرات خودکارآمدی اجتماعی و هیجانی دانش آموزان مدارس تلفیقی بیشتر از دانش آموزان مدارس استثایی بود. این نتایج نشان داد که بخشی از اهداف برنامه آموزش تلفیقی برای این گروه از دانش آموزان با نیازهای ویژه تحقق پیدا کرده است.

Keywords:

خودکارآمدی , ناتوانی جسمی حرکتی , استثنایی , تلفیقی