فرزانه رعایی - هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

کیفیت زندگی مفهومی است که برای ترسیم توسعه و رفاه در یک جامعه به کار می رود. به طور خیلی ساده می توان گفت که منعکس کننده ی شرایط زندگی و رفاه افراد می باشد. در میان ابزارهای موجود پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی WHOQOL-100 از دو نظر منحصر به فرد است :اول، تهیه هم زمان ابزار اندازه گیری در کشورهای مختلف و دوم، چند بعدی بودن ابزار . لذا با توجه به این شرایط ، اندازه گیری کیفیت در سنین مختلف و فرهنگ های مختلف قابل مقایسه با یکدیگر می گردد. از این رو بررسی روایی سازه و ساختار عاملی در نمونه ایرانی به عنوان هدف این مطالعه در نظر گرفته شده است . این پژوهش مطالعه ای از نوع مقطعی و توصیفی است و از نظر هدف ماهیتی بنیادی دارد. جامعه این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه های تهران تشکیل می دهد که در سال تحصیلی 1393-1392 مشغول تحصیل در یکی از دانشگاه های تهران می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای می باشد و حداقل باید بر روی 350 نفر اجرا شود .ابزار استفاده شده در این پژوهش مقیاس (پرسشنامه) کیفیت زندگیسازمان بهداشت جهانی WHOQOL-100 است. جنسیت و رشته تحصیلی بر روی هیچ یک از حیطه های کیفیت زندگی اثر معناداری ندارند. وضعیت تاهل تنها بر روی حیطه ارتباطات اجتماعی تاثیر معناداری دارد و مقطع تحصیلی هم بر روی سطح استقلال و هم بر روی بعد معنوی اثر معنادار دارد. بجز حیطه محیط ،سایر حیطه ها تک عاملی هستند و این حیطه در بر دارنده بیش از یک عامل می باشد. مقادیر ویژه حاصل همگی قابل قبول می باشند. علاوه بر این ، تنها مولفه موجود در حیطه معنوی 72% از تغییرات واریانس در این حیطه را بیان می کند.

کیفیت زندگی، ساختار عاملی، روایی سازه، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی WHOQOL-100