بررسی رابطه مسئولیت پذیری و بدبینی با رضایت شغلی در بین کارمندان ادارات اصفهان.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مسئولیت پذیری و بدبینی با رضایت شغلی در بین کارمندان ادارات اصفهان انجام شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. در این پژوهش، جامعه آماری شامل 416 کارمند زن و مرد از بین کارمندان 4 اداره و سازمان اصفهان (شهرداری، شرکت عمران، اداره برق و سازمان آب) بود. که از بین لیست آنها نمونه ای مشتمل بر 195 کارمند، شامل 35 زن و 160 مرد به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل مقیاس مسئولیت پذیری نئو ( 1985 ) همراه با مقیاس مسئولیت پذیری هوش هیجانی بار -ان ( 1980 )، مقیاس بدبینی پرسشنامه جهت گیری زندگی شی یر و کارور ( 1985 ) و پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت، کندال و هیولین ( 1969 ) بود. داده های گردآوری شده از طریق تحلیل آمار توصیفی و تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. همچنین محاسبات آماری از طریق نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد بین بدبینی با رضایت شغلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد، همچنین بدبینی با ضریب رگرسیون 0/34 قادر به پیش بینی 3/8% از واریانس رضایت شغلی است اما مسئولیت پذیری با رضایت شغلی رابطه معنادار نداشت. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که بدبینی قادر به پیش بینی رضایت شغلی می باشند.

Keywords:

مسئولیت پذیری , بدبینی و رضایت شغلی