محمدرضا بمانیان - استاد دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس تهران

موضوع شهر ایرانی- اسلامی همواره با رویکردهای متفاوت مواجه بوده است. هر اندیشمند، دانشمند وکارشناسی از زاویه ای بر آن نگر یسته و متناسب با داده های خود تعریفی ارائه کرده است. در این بینپرداختن به مقولات و مفاهیم وابسته و مرتبط به آثار شهر سازی ایرانی که خود را متصف به جهان بینیاسلامی می داند و قصد در باز نمود و پدیدارسازی هر آنچه را دارد که در روند دستیابی به حیات طییهو هسمتند زمینی تأثیر دارد از مهمترین موضوعات و دغدغه های اندیشمندانی است که بناها، فضاها وشهر را مکانی در راستای سوک انسانی و تعای روحی و معنوی انسان می دانند. جمعیت دین اسلام وارتباط وثیق و عمیق میان جنبه های گوناگون اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اعتقادی، ذهنی ونمادین آن با یکدیگر ، موجب گردیده که بررسی نسبت میان اسلام و شهر نیز از زوایا و جنبه هایمختلف ، همواره مورد مداقه علمی و تجربه های عملی بسیاری از محققان و طراحان شهری اسلامی وغیر اسلامی در طول تاریخ باشد. این مقایه با روش پویشی و فرا تحلیی، ضمن بررسی معنا و مفهوم شهراسلامی و ایرانی- اسلامی، با توجه به جامعیت و بالندگی مفهوم شهر اسلامی، به عنوان مصداق به یکیاز شاخص های هویت دهنده به شهر ایرانی- اسلامی، که موضوه مدیریت آن است، با الهام از مبانیایرانی – اسلامی ویژگی های بومی مطلوب محله ای و مدیریت نوسعه محله ای ارائه نموده است.

شهرسازی، اسلامی- ایرانی، شهر اسلامی، مدیریت، محله