عیسی پیری - دانش آموخته دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه تبریز
حامد روشنایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت شهری، دانشگاه فردوسی مشهد، پردیس بین الملل
مهدی رضاییان - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت شهری، دانشگاه فردوسی مشهد، پردیس بین الملل

این مقاله از چشم انداز نظریه متأخر ریسک سیستمی اندیشمندان بزرگ اقتصاد سیاسی همانند دیوید هاروی،جیووانی اریگی، جان بلامی فاستر، جوزف استیگلیتز به مقوله اقتصاد متروپلیتن می نگرد که در واقع بستر بالقوهبحرانهای ادواری است. ریسک سیستمی مسبوق به نظریه بحران مازاد انباشتی است که در اقتصاد سیاسی مارکسیستیبحث شده است. اما تفاوت عمده ریسک سیستمی با نظریه مارکسیستی در بستر تحقق آن است. بستر تحقق ریسکسیستمی سرمایه داری مالی و اعتباری متأخر است اما بستر نظریه پردازی مازاد انباشت، سرمایه داری صنعتی و تولیدانبوه فوردیستی بود. گفتمان غالب سیاست شهری موازی با انباشت مازاد، تمرکزگرایی، دولت رفاه و شهرداری گراییبود در حالیکه در ریسک سیستمی بیشتر بر نوعی انتظام فضایی و اجتماعی- اقتصادی پسافوردیستی تاکید می شود که بیشتر بر انسجام پراکنده ناشی از اتفاق اجتماعات محلی و سیاست شهری متکثر و حکمروایی مطلوب متکی است.

ریسک سیستمی، متروپلیتن، مالی گرایی سرمایه، حباب، حکمروایی مطلوب