پروین جوانشیر - سازمان انرژی اتمی ایران

اسید سولفوریک بعنوان یکی از اسیدهای معدنی – صنعتی مهم در جهان ونیز در پروسه لیچینگ اسیدی نمک معدن اورانیوم جهت تولید اکسید اورانیوم در صنعت و کاربرد فراوانی دارد. قابلیت خورندگی این اسید باتغییرات غلظت، دما، سرعت نسبی، با سطح تماس و نیز نوع و میزان مواد آلوده و ناخالصی ها تغییرات قابل توجهی می یابد. اکتیویته یون هیدروژن اسید سولفوریک در غلظت 25% (محلول 5N ~) به ماکزیمم خود رسیده و در بالای این غلظت کاهش می یابد. وجود ناخالصیهایی از قبیل یون فریک، کویریک، نیترات کلراید، امونیا، سولفور دی اکساید و.... نیز در تغییرات قابلیت خوردندگی این اسید نقش فاحشی داشته و تمامی عوامل ذکر شده بایستی در بررسی های لازم جهت بکارگیری آلیاژهای مختلف در این محیط مورد توجه قرار گیرند. بطور کلی با خورندگی اسید سولفوریک درصنعت به سه طریق زیر می توان به مقابله پرداخت. 1- اعمال روش حفاظت آندی 2- استفاده از مواد اکسیدان 3- انتخاب آلیاژ مقاوم در این مقاله، هدف از بررسیها، پس از انتخاب چند آلیاژ مهم صنعتی مقایسه عملکرد آنها و نهایتا انتخاب مقاومترین آنها در ساخت مخازن مورد نظر می باشد. از انجا که ساخت مخازن بزرگ برای انجام پروسه لیچینگ سنگ معدن اورانیوم ضرورت جوشکاری را ایجاب می نماید. بررسی درحالت Wolded/SENSITIZED هم بایستی کاملاً مورد نظر باشد. در این مقاله همچنین مقایسه ای بین رفتارهای خوردگی هر یک از آلیاژها در دو حالت Annealed و Heat Ireated بعمل آمده و نوع خورندگی برای هر حالت با استفاده از بررسی تغییرات میکرواستراکتور نمونه ها جهت تعیین نوع خورندگی بصورت یکنواخت (Uniform) و یا موضعی (Lccalized) تعیین گردیده است.