بررسی عملکرد مدیران شهری در کاهش آسیب پذیری بافت کالبدی شهر در برابر زلزله (منطقه مورد مطالعه: شهرستان بابل)

زلزله از جمله سوانح طبیعی است که بیشتر شهرهای جهان با آن مواجه هستند. این مسئله عموما با دخالتهای نسنجیده انسانی در محیط طبیعی از جمله ساخت و سازهای بی رویه در حریم گسل، فقدان و یا بیتوجهی به ضوابط و استانداردهای ساخت و ساز تشدید می شود. ضرورت کاهش آسیب پذیری شهرها دربرابر زلزله، به عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری محسوبمی گردد که در این میان نقش مدیران شهری را نمی توان در کاهش آسیب پذیری شهرها نادیده گرفت. دراین پژوهش عملکرد و اقدامات مدیران شهری در کاهش آسیب پذیری بافت کالبدی شهر بر اساس چهارمولفه قانونگذاری، فرهنگسازی، برنامه ریزی و طراحی شهری و حمایت های زیرساختی مورد تحلیل قرارگرفته است. نوع تحقیق با توجه به هدف مطالعه از نوع کاربردی و روش تحقیق توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش را خبرگان یا همان مدیران و مسئولان شهری بابل شامل 41 نفر تشکیل می دهند. جمع آوری داده ها به کمک پرسشنامه صورت گرفته و به کمک نرم افراز SPSS و آزمون T تک نمونه ای به تحلیل اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه پرداخته شده است. نتایج بدست حاکی از آنست که میانگین رتبهاقدامات مدیران در هر چهار بعد قانونگذاری، فرهنگسازی، برنامه ریزی و طراحی شهری پایین تر از حدمتوسط می باشد. که در این میان وضعیت اقدامات آنان در مورد شاخص حمایت های زیرساختی نسبت بهشاخص های دیگر بهتر بوده است؛ همچنین اقدامات مدیران شهری در سه بعد قانونگذاری یعنی تصمیمگیری، نظارت و اجرا نیز مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان می دهد در زمینه تصمیم گیری اقداماتموثرتری نسبت به دو مورد نظارت و اجرا صورت گرفته است که این مساله کافی نمی باشد. به عبارتی تصمیمگیری بدون ضمانت اجرایی و نظارتی فاقد تاثیرگذاری خواهد بود.

Keywords:

مدیران شهری آسیب پذیری , بافت کالبدی , زلزله , شهر بابل