رضا نصراصفهانی - استادیار اقتصاد و معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشکده کارآفرینی هنر و گردشگری دانشگاه هنر اصفهان

این مقاله به بررسی کارایی شیوه دریافت مالیات بر ارزش افزوده و تخصیص قسمتی از آن به شهرداریمحل براساس مبانی نظری مالیه عمومی محلی پرداخته است. نتایج بررسی نظری نشان می دهد. تصمیمقانونگذاران در مواد 38 و 39 قانون مالیات بر ارزش افزوده مبنی بر دریافت سهمی از ارزش افزوده به عنوانعوارض محلی و پرداخت آن به شهرداری محل از نظر علمی از اعتبار لازم برخوردار نمی باشد. همچنین دلیلاصلی وجود اختلافات زیادی بین شهرداری های همجوار در خصوص تعلق یا عدم تعلق عواید حاصل، عدمتوجه قانونگذار به جنبه غیرمحلی بودن این مالیات است. برای بررسی توزیع عواید، شاخص بهرمندیطراحی و ارائه شد. نتایج حاصل از برآورد این شاخص در استان اصفهان نشان دهنده وجود نابرابری درتوزیع عواید بین شهروندان استان است. آزمون صورت گرفته نشان داد اختلاف معنیداری بین شاخصمذکور قبل و بعد از اصلاح قانون وجود ندارد. به این معنی که هدف نمایندگان مجلس برای اصلاح قانون درسال 1390 در عمل محقق نشده است. نتایج حاصل از برآورد منحنی لورنز در دوره 1387 تا 1389 نشان می-دهد 20 درصد عواید به 90 درصد جمعیت استان رسیده است. منحنی لورتز برای دوره زمانی 1390الی 1392 (بعد از اصلاح قانون) نشان می دهد تنها 30 درصد عواید به 90 درصد جمعیت رسیده است. اصلاحقانون نتوانسته بهبود معنی داری در توزیع عواید داشته باشد. می توان گفت نابرابری شدیدی در بهرمندیشهروندان از عواید حاصل وجود دارد.

شهرداری، مالیات برارزش افزوده، مالیات محلی، منحنی لورنز، شاخص بهرمندی