عطیه صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
احمدرضا اصغرپور ماسوله - استادیار جامعه شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

در جامعه مدرن همزمان با افزایش جمعیت، پیچیدگی ساختاری به وجود آمده است پیچیدگی ساختاریدربردارنده تفکیک میان کارکردها و به وجود آمدن خرده نظامهای جدید جهت پاسخگویی به هر یک ازکارکردهایی است که قبلاً نهادهای سنتی تام آنها را برآورده میکرد. خانه در جامعه امروز ، بسیاری از دیگرکارکردها را ازدستداده است. خانه از نگاه کنشگران محل مناسبی برای برگزاری مهمانی های خانوادگی،ورزش و تفریح نیست. افراد ترجیح میدهند این امور را در محیط های تخصصی مانند مراکز تفریحی،ورزشی، رستورانها و سالنها انجام دهند . بااین وجود، خانه تنها محلی برای خواب و استراحت خواهد بود.در چنین شرایطی ساکنان یک آپارتمان از ساکنان واحدهای همآپارتمان خود بی اطلاع بوده و هیچ گونهارتباطی با آنها ندارند. فقدان تعامل در زندگی آپارتمان نشینی امروزی و بیاهمیت بودن حال و روز دیگرانبرای مردم به شکل یک عادت یا حتی پرستیژ درآمده است. بنابراین این امر می تواند مشکلاتی در همکاری وتولید خیر جمعی در مجتمع مسکونی به همراه داشته باشد. از اینرو در این مقاله سعی شده است تا با استفادهاز روش نظریه زمینه ای و مصاحبه با ساکنین مجتمع مسکونی لاله در شهر مشهد، فهم ذهنی آنان از روابطاجتماعی روشن شوند. بر این اساس 35 مصاحبه در مورد خانوار صورت گرفت. بر پایه تحلیل یافته ها وکدگذاری مشخص گردید موانع ساختاری، موانع ارتباطی زمینه فاصله تعاملی را ایجاد میکند.حضور بلندمدت یا وجود چشم اندازسکونت بلند مدت در یک مکان موجب میشود افراد سرمایه گذاریهای مالی واجتماعی بیشتری انجام دهند.. عدم اعتماد، روابط قهر آمیز، منفعت طلبی ساکنین، کنترل مرکزی ضعیف،ذهنیت منفی نیز از جمله شرایطی است که ممکن است منجر فاصله تعاملی گردد. همکاری شکننده و بسیارابتدایی از پیامدهای چنین امری در مجتمع مسکونی خواهد بود که هر لحظه امکان فروپاشی آن وجود دارد.

فاصله تعاملی گریزناپذیر، همکاری، مجتمع مسکونی