جنبش پیاده مداری، رویکردی نو در احیاء وپایداری مراکزشهرهای اسلامی؛ مورد مطالعه پیاده راه جنت مشهد

امروزه موضوع احیای بافتهای مرکزی شهرها و توسعه پایدار آن، به صورت یک مساله ای مهم در برنامهریزی شهری درآمده است. در طول دهه های گذشته، اتکای بیش از حدشهرسازی به نیازهای حرکتسواره وغفلت از حفظ وساماندهی فضاهای پیاده که افول ارزشهای اجتماعی، فرهنگی، بصری و کاهشکیفیت محیط شهری را در این بافت ها به همراه داشت، اما آنچه مغفول مانده وجه اجتماعی توسعه است.درپژوهش حاضر،اصول پایداری فضاهای شهری از بعد اجتماعی شامل عدالت، زیباشناسی،راحتی،امنیتورشدکودکان،هویت اجتماعی وسایر مسایل مشابه در شهرهای ایرانی اسلامی موردبررسی قرارمی –گیرد.دراین راستا می توان ازجنبش پیاده مداری دربرابراوضاع نابسامان شهرسازی نام برد.در این زمینه، مقالهحاضر،با روش تحلیل اسنادی وبااستناد به مطالعات وبررسی های میدانی دررابطه با محور پیاده –جنت،باهدف بررسی وشناخت بیشتر خاستگاه مکانی وزمانی زایش وپویش محورهای پیاده به عنوانبسترکالبدی حیات مدنی وتعاملات اجتماعی شهرها در راستای انتظام بخشی وساماندهی مراکز کهن شهریبه رشته تحریردرآمده است.یافته های تحقیق،حاکی ازآن است که ساماندهی این محور در بافت مرکزیشهر موجب انطباق آن با سیاستهای پیاده مداری شده است؛به گونه ای که که پی ازاجرای آن،مکانهایتجاری وکاربری های مرتبط باآن رونق گرفته است وبا این روند،پیاده راه جنت،نویدبخش چشم انداز

Keywords:

پایداری اجتماعی , جنبش پیاده مداری , هویت ایرانی-اسلامی , پیاده راه جنت