سیدمحمد فقیهی - گروه آموزشی فیزیولوژی، فارماکولوژی و سم شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

سولفونامیدها در نشخوارکنندگان، به طور گسترده جهت درمان عفونت های عمومی باکتریایی مختلف به کار می روند. نیاز به کسب ا طلاعات دقیق در ارتباط با تنظیم مقادیر مصرفی لازم برای هر یکاز سولفونامیدها، ضرورت مطالعات گسترده فارماکوکی نتیک این داروها و در گونه های مختلف دامی موجب می شود. بدین منظور مطالعات فشرده در زمینه جذب، پخش و دفع سولفونامیدهای مختلف توسط بسیاری از محققین صورت گرفته است. به دنبال تجویز داخل عضلانی، سولفونامیدها سبب تحریک موضعی در محل تزریق (همراه با نکروزبافتی) شده که احتمالاً مربوط به فراهمی ضعیف آنها می باشد. بنابر اهمیت زیاد در مصرف سولفونامیدها و سایر ترکیبات در نشخوارکنندگان سئوالی که پیش می آید. مربوط به فراهمی زیستی خوراکی و نتیجتاً غلظت های خونی آنهاست که حاصل می گردد. دانستن چگونگی سرنوشت داروها، از جمله میزان پیوند با پروتئین و فراهمی زیستی، می تواند برای ارائه برنامه های مناسب جهت تجویز آنها مفید باشد. به دلیل وجود ارتباط های احتمالی بین خواص فیزیکوشیمیایی (ضریب، یونیزه شدن، حلالیت در چربی و پیوند با پروتئین) و پارامترهای فارماکوکی نتیک (نیمه عمر پلاسمایی و حجم پخش) داروها که در این زمینه مطالعاتی انجام گردیده است، سرنوشت جامع و برنامه تنظیمی میزان تجویز تعدادی از سولفونامیدها در گاو، گوسفند و بز بررسی و ارائه شده است.

پارامترهای فارماکوکی نتیک، خواص فیزیکوشیمیایی، سولفونامید، نشخوارکنندگان