بررسی اهمیت کلینیکیبخیه پاراتنون در ترمیم جراحات زرد پی تک سمی ها

خارجی ترین لایه از بافت همبند سست که زردپی را می پوشاند پاراتنون (Paratenon) نامیده می شود. این ساختار، حرکت زردپی را تسهیل نموده و نقش مهمی در هدایت عروقی خونی غیر ذاتی (Extrinsic) به سمت زردپی ایفا می نماید. جهت ارزیابی اهمیت کلینیکی بخیه پاراتنون و مقایسه آن با یافته های هیستوپاتولوژیکی، تحقیق حاضر بر روی زردپی خم کننده عمقی بندهای انگشت- اندامهای حرکتی قدامی- پنج رأس تک سمی که به روش برداشت «پنجره» (Window) دچار پارگی ناقص شده بودند. انجام گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از ارزیابی کلینیکی، اختلاف چشمگیری در کارآیی اندام های مورد مطالعه (گروه های بخیه و عدم بخیه پاراتنون) مشاهده نگردید. در ارزیابی هیستوپاتولوژیکی در نمونه های مربوط به گروه بخیه، نظم بافتی بهتر و ترمیم کامل تری مشاهده می شد. عدم تکمیل روند ترمیم بخصوص در قسمت های سطحی بافت ترمیمی در نمونه های مربوط به گروه عدم بخیه پاراتنون، به وضوح قابل م شاهده بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دهنده عدم تأثیر بخیه پاراتنون در کیفیت و کمیت فعالیت های فیزیکی تک سمی ها متعاقب پارگی های ناقص زردپی بوده، هر چند که از نظر هیستوپاتولوژیکی تأثیر این امر در التیام مطلوب تر جراحات زردپی محرز بوده است

Keywords:

تک سمی ها , جراحات زردپی , پاراتنون , التیام زردپی