حسن تاج بخش - گروه آموزشی میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمدرضا محزونیه - گروه آموزشی میکروبیولوژی، دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران، ایران

جت بررسی آنتی ژن های سالمونلا آبورتوس اویس و جستجوی آنتی ژن اختصاصی در این باکتری آنتی ژن های کشته از آن تهیه و به فواصل منظم در طی 11 ماه به طور زیرجلدی به بز و 7 ماه به خرگوش تزریق تا سرم فوق ایمنی تهیه شود. ظهور پادتن های رسوبی با روشهای ژل یفوزیون و ایمونوالکتروفورز و پادتن های آگلوتینان با روش آگلوتیناسیون داخل لوله و پاسخ ازدیاد حساسیت تأخیری در تست جلدی در حیوانات تجربی مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین ساختار آنتی زنی این باکتری در مقابل سروتیپ های دیگر در عفونت تجربی بررسی و آنتی زن اختصاصی در آن مشخص شد. آنتی بادی ضد باکتری با استفاده از 3 روش ایمونودیفوزیون و آگلوتیناسیون روی لام و داخل لوله در سرم 1727 رأس گ وسفند و بز جستجو و نتایج حاصل از آزمایشات با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان می دهد ظهور پادتن های رسوبی و ا زدیاد حساسیت تأخیی توسط آنتی ژن حرارت دیده و افزایش پادتن های آگلوتیناسیون متعاقب تزریق آنتی ژن فرمالینه بیشتر بود. با جذب سرم فوق ایمن با سالمونلا تیفی موریوم، می توان سرم اختصاصی ضد سالمونلا آبورتوس اویس تهیه کرد. همچنین پادتن اختصاصی را در مورد عفونت تجربی با روش ژل دیفوزیون مشخص نمود. در آزمایش سرم 1727 رأس گوسفند و بز، 1/67 درصد موارد با روش AGID و ½ درصد نمونه ها با روش SAT مثبت بود. آزمایش آگلوتیناسیون روی لام در 75 درصد موارد مثبت بود که نشان داد نمی توان از آن جهت غربالگری مبتلایان استفاده کرد. بین نتایج (Agar Gel Immunodiffusion Test) و Agglutination Test SAT (Serum همخوانی وجود داشت.

سالمونلا آبورتوس اویس، آنتی ژن، سرولوژی، عفونت