فرشید صراف زاده رضایی - گروه آموزشی علوم درمانگاهی، دانشکده علوم دامپزشکی دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

استفاده از بیحسی اپی دورال در سگ به منظور انجام اعمال تشخیصی و درمانی در نواحی خلفی و بطنی متداول می باشد. علیرغم اینکه لیدوکائین به عنوان داروی انتخابی جهت ایجاد بیحسی اپی دورال شناخته شده است، امروزه استفاده از سایر داروها از جمله آگونیستهای گیرنده های (α(2 مانند زایلان زین و یا داروهای بیهوش کننده عمومی کتامین هیدروکلراید در گونه های مختلف مطرح بوده است. در این تحقیق نتایج به کارگیری داروی کتامین هیدروکلراید 10 درصد در ایجاد بیحشی اپی دورال در سگ و نیز اثرات آرامبخشی و قلبی- عروقی این دارو مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور در پنج قلاده سگ ا بتدا اقدام به تزریق اپی د ورال کیدوکائین 2 درصد حاوی ا پی نفرین 0/0036 درصد به میزان 1 میلی لیتر به ازای 4/5 کیلوگرم وزن بدن دام و متعاقب آن با یک هفته فاصله اقدام به تزریق اپی دورال کتامین هیدروکلراید 10 درصد به میزان 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن گردید. حجم کتامین هیدروکلراید 10 درصد مطابق با حجم داروی لیدوکائین 2 درصد محاسبه و پس از رقیق نمودن با نرمال سالین 0/9 درصد مورد استفاده قرار می گرفت. قبل و بعد از تزریق داروها اقدام به ثبت پارامترهای حیاتی و چگونگی وضعیت رفلکسهای حسی و حرکتی گریدد. میانگین تعداد ضربان قلب، قبل (9/63±82/4) و بعد (7/56±91/2) از تزریق اپی دورال کتامین هیدروکلراید 10 درصد و ه مچنین میانگین زمان شروع بیحسی و نیز طول زمان تداوم بیحسی متعاقب تجویز اپی د ورال دو داروی فوق الذکر در حیوانات مدل، اختلاف آماری معنی داری را نشان می دادند (P<0/05). بروز اثرات تضعیف ملایم Sedation)CNS) و ضد دردی (Analgesia) متعاقب تجویز اپی دورال کتامین هیدروکلراید 10 درصد از دیگر یافته های این تحقیق بوده است. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق و نیز بروز اثرات آرامبخشی و تسکینی در حیوانات مدل، می توان استفاده از کتامین هیدروکلراید 10 دصد را برای ایجاد بیحشی اپی دورال به منظور انجام اعمال تشخیصی و درمانی، در مواردی که به علت وجود شرایط ویژه امکان ایجاد بیهوشی عمومی میسر نباشد، توصیه نمود.

بیحسی اپی دورال، کتامین، سگ