محمدکاظم کوهی - گروه آموزشی فیزیولوژی، فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
ملیحه عباسعلی پورکبیره - گروه آموزشی علوم پایه، دانشکده علوم دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
پروانه خضرائی نیا - گروه آموزشی علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
ایرج کریمی - گروه آموزشی پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

کمبود تیامین در نشخوارکنندگان در حالات مختلفی اتفاق می افتد. بیماری پولیوآنسفالومالاسی در اغلب مواقع با کمبود تیامین همراه است. سولفور ماده غذایی ا ساسی برای نشخوارکنندگان تلقی شده و همچنین در درمان بیماریهای مختلف دامی مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این منابع آبی و غذایی نیز می توانند غنی از سولفور باشند که پس از احیاء در شکمبه تولید سولفید نموده که هر دو از عوامل بالقوه ایجاد کننده پولیوآنسفالومالاسی می باشند. در این بررسی 8 رأس بز ماده 20-13 کیلوگرمی نژاد بومی به ظاهر سالم انتخاب شده و به مدت یک ماه تحت جیره معین غذایی قرار گرفتند. به 5 رأس از آنها محلول 0/94 مولار از NaNs.H(2)0 با رقمهای 75، 50 و 25 با 8/2= pH به طور خوراکی با دز اولیه 2/3x10/0/75kgBW خورانده شد. همزمان به 3 رأس بز به ظاهر سالم دیگر گول دارو خورانده شد. با ظهور علایم بالینی تمام بزها ذبح گردیدند. در بررسی سرمی میزان آنزیمهای LDH, ALP, ALT, AST, CPK با استفاده از کیت های شرکت پارس آزمون قبل و بعد از مسمومیت اندازه گیری گشته و نتایج با آزمون Student “t” مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی به دنبال مسمومیت، سطح سرمی ALP, CPK, AST, ALT افزایش معنی داری داشت (P<0/05). اما با وجود افزایش مقدار LDH تغییرات آن معنی دار نبود (P<0/05).

پولیوآنسفالومالاسی، آنزیم، سولفید