مقایسه توانایی ایمنی زایی آنتی ژنهای مختلف رایزوپوس اوریزا در حیوانات تجربی

موکو مایکوزیس به عنوان یکی از حادترین بیماریهای قارچی در بیماران مبتلا به دیابت کنترل شده و آنهایی که دچار نوتروپنی شدید می باشند. شناخته شده است. در این بررسی جهت ارزیابی و مقایسه توان ایمنی زایی آنتی ژنهای مختلف رایزوپوس اوریزا (مهمترین عامل موکور مایکوزیس)، 12 رأس بزرا به سه دسته چهارتایی تقسیم نموده و هر گروه، با آنتی ژنهای مختلف رایزوپوس، تحت تزریق از راه های مختلف قرار گرفتند. گروه یک، عصاره آنتی ژنی کامل (خام) دریافت نمودند. به گروه دو عصاره آنتی ژنی سیتوپلاسمی و به گروه سه پروتئینهای 34 و 40 کیلودالتونی تزریق گردید. پس از خ ونگیری از حیوانات، آزمایش تغییر شکل لمفوسیتی (LTT) و تست کانترایمونوالکتروفورز به عمل آمد. ن تایج این تحقیق نشان د اد که میانگین شاخص تحریک لمفوسیتی در برابر میتوژن کانکاوالین A در سه گروه تحت آزمایش به ترتیب 6، 5/8 و 6 بود. در حالی که این میانگین در برابر آنتی ژن خام رایزوپوس به ترتیب 7/9، 7/2 و 7/7 را نشان داد. همچنین در آزمایش کانترایمونوالکتروفورز (CIE) و با استفاده از ع صاره آنتی ژنی کامل در همه گروه ها خطوط رسوبی ایجاد گردید (بین 1 تا 3 خط). با توجه به نتایج حاصله در قارچ توانایی تحریک ایمنی سلولی و همومورال را در حد کفایت داشته و در واقع به عنوان آنتی ژنهای حدت عمل می نماید. بنابراین برای ایجاد مصونیت و جلوگیری از پیشرفت و تهاجم رایزوپوس در آینده به جای کاربرد مجموعه آنتی ژنی از این دو می توان بهره جست.

Keywords:

رایزوپوس ا وریزا , ایمنی زایی , آنتی ژن , موکورمایکوزیس