ارزیابی بیحسی ایپدورال خلفی با ترکیب زایلازین و کتامین در اسب

این مطالعه روی 10 رأساسب (3 رأس نر و 7 رأس ماده) با وزنهای 300 تا 350 کیلوگرم و سن بین 6 تا 12 سال انجام شد. داروی زایلازین هیدروکلراید با دوز 0/5 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن و داروی کتامین به میزان 1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن محاسبه و در یک سرنگ کشیده شده و در فضای اپیدورال واقع بین اولین و دومین مهره دمی تزریق گردید. شروع اثر بیحشی در نواحی مختلف دم، پرینه و اطراف فرج و مقعد و همچنین دوام بیحشی ارزیابی و ثبت گریدد. در عین حال قبل از تزریق این ترکیب دارویی و همچنین درفواصل زمانی 5، 15، 30، 60 دقیقه پس از تزریق اقدام به ثبت برخی پارامترهای حیاتی مانند تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس و درجه حرارت مقعدی گردید. تزریق توأم این دو دارو در فضای اپیدورال خلفی باعث بیحسی بسیار خوبی در فاصله زمانی متوسط 2/3+9 دقیقه پس از تزریق گردید و این بیحسی بیش از 120 دقیقه دوام یافت. در این فاصله هیچ گونه عوارض سوء مربوط بهاین دو دارو به صورت عمومی مشاهده نگردید. ضربان قلب در دقیقه 15 پس از تزریق و تعداد تنفس در دقایق 30 و 60 پس از تزریق کاهش معنی داری را نسبت به قبل از تزریق نشان داد ولی درجه حرارت بدن پس از تزریق هیچ گونه تغییر معنی داری را نشان نداد. نتایج این بررسی نشان داد که تزریق توام زایلازین و کتامین به میرانهای ذکر شده در فضای اپیدورال خلفی در اسب مطمئن بوده و ضمن ایجاد بیحشی طولانی مدت و مناسب هیچ گونه عوارض مشخصی نیز ایجاد نمی نماید.

Keywords:

زایلازین , کتامین , اپیدورال خلفی , اسب