تغییرات هیستومورفولوژیکی و هیستوشیمیایی غده بزاقی بناگوش خرگوش تحت تأثیر داروی ایزوپرنالین در سطح میکروسکوپ نوری و الکترونی

هیسدر این تحقیق از 10 خرگوش 7 ماهه با وزن متوسط 1500-1000 گرم استفاده شد. ا بتدا خرگوشها در د و گروه پنج تایی تحت عنوان شاهد و تزریقی تقسیم بندی شدند. با تزریق طولانی م دت داروی ایزوپرنالین (Isoprenaline) با دوز 8/5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 22 روز مشخص شد که وزن غده بناگوشی خرگوش پس از تزریق به بیش از 3 برابر گروه شاهد رسیده است. در م طالعات بافت شناسی در سطح میکروسکوپ نوری هیپرپلازی، هیپرتروفی و ا فزایش مواد موکوپلی ساکاریدی در واحدهای ترشحی این غده مشاهده شد. در رنگ آمیزی اختصاصی هم مشخص شد که واحدهای ترشحی این غده با رنگ آمیزی اسید پریودیک شیف (Periodic acid shiff) واکنش مثبت و با رنگ آمیزی آلسین بلو (Alcian blue) واکنش منفی نشان داده است. در سطح میکروسکوپ الکترونی در مقایسه با قبل از تزریق که دو نوع گرانول ترشحی روشن و تیره مشاهده گردید. در بعد از تزریق فقط گرانولهای ترشحی بزرگ با ماتریکس روشن همراه با هیپرتروفی سلولی در این غده دیده شد.

Keywords:

هیستومورفولوژی , هیستوشیمیایی , خرگوش , ایزوپرنالین , غده بناگوشی