تلقیح مصنوعی داخل رحمی به روش لاپاروسکوپی و تلقیح سرویکال در میشهای سوپر اووله شده در برنامه انتقال جنین

جهت بررسی کارآیی تلقیح داخل رحمی به روش لاپاروسکوپی و تلقیح مصنوعی در ابتدای سرویکس (1 تا 2 بار تلقیح) در میزان باروری تخم و تعداد جمع آوری تخم در میشهای شوپراووله شده در یک برنامه اینتقال جنین، سه آزمایش انجام شد. در آزمایش اول و دوم، 5 میش نژاد مغانی با سنهای مختلف، پس از همزمانی با اسفنج پروژسترون و سوپر اوولاسیون با 1200-800 واحد eCG با توجه به فحل یابی حدود 40-35 ساعت بعد از برداشت اسفنج، تلقیح مصنوعی در ابتدای سرویکس روی آنها انجام شد (زمان و میشهای مورد آزمایش متفاوت بودند). در آزمایش اول به هر میش 0/3-0/2 میلی لیتر منی رقیق شده با شیر پس چرخ و در آزمایش دوم به همین میزان منی رقیق شده با بافر تریس تلقیح شد. منی تزریق در هر دو آزمایش حاوی 300-200 میلیون اسپرم زنده و متحرک بود. فاصله تهیه اسپرم تا تلقیح حداکثر 3 ساعت بود. در آمازیش اول بافاصله پس از تلقیح، 100 واحد hCG به هر میش تزریق شد. در آزمایش سوم 8 میش نژاد قزل- کیوسی پس از همزمانی با پروستاگلاندین F(2)α و سوپراوولاسیون با FSH میشها به دو گروه تقسیم شدند. هر گروه از یک مخزن منی رقیق شده با باقر تریس که در هر میلی لیتر آن 100 میلیون اسپرم زنده متحرک وجود داشت تلقیح شدند. در گروه ا ول تلقیح با 0/3 میلی لیتر منی رقیق شده و دوبار در 42 و 48 ساعت بعد از آخرین تزریق PGF(2)α و با توجه به فحل یابی انجام شد. در گروه دوم تلقیح داخل رحمی با روش لاپاروسکوپیک با 0/1 میلی لیتر از منی رقیق شده در هر شاخ در 45-44 ساعت بعد از آخرین تزریق GPF(2)α انجام شد. در هر دو گروه بلافاصله بعد از تلقیح 60 میلی گرم GnRH به هر میش تزریق شد. در هر سه آزمایش روز 6 بعد از تلقیح (تلقیح= روز0) میشها لاپاروتومی شده و مجاری شاخهای رحم برای جمع آوری جنین شستشو شدند. در آزمایش اول از مجموع 23 اوولاسیون 13 تخم جدا شد که 7 تخم لقاح یافته بودند. بدین ترتیب میزان جمع آوری تخم (نسبت تخمهای جمع آوری شده به تعداد اوولاسیون) 0/57 و میزان باروری (نسبت تخمهای لقاح یافته به مجموع تخمهای جمع آوری شده)0/54 بود. در آزمایش دوم از مجموع 35 اوولاسیون 11 تخم جدا شد که هیچ یک لقاح نیافته بودند (میزان جمع آوری تخم 0/3). در آزمایش سوم در گروه اول از مجموع 41 اوولاسیون 23 تخم جمع آوری شد که 14 تخم لقاح یافته بودند و از این تعداد 4 تخم کیفیت مناسبی برای انتقال نداشتند. در گروه دوم (تلقیح لااروسکوپی) از 23 اوولاسیون 18 تخم جدا شد که همه آنها لقاح یافته بودند. از این میان 2 تخم کیفیت مناسبی برای انتقال نداشتند. بدین ترتیب درصد جمع آوری تخم در گروه اول 13±58 درصد و در گروه دوم 23±78 درصد و میزان باروری به ترتیب 19±65 درصد و 100 درصد بود. درصد جنینهای قابل انتقال نسبت به مجموعه جنین ها جمع آوری شده نیز به ترتیب 22/5±44/5 و 19±89 درصد بود. نتایج حاصله نشان می دهد که تلقیح سرویکال نمی تواند روش مناسبی برای میشهای سوپراووله در برنامه انتقال جنین باشد. د مقابل تلقیح داخل رحمی به روش لاپاروسکوپی می تواند نتیجه بسیار خوبی بدهد و حتی روش دوبار تلقیح سرویکال و مقایسه آن با روش لاپاروسکوپی نشان داد که بین این دو روش تلقیح و میزان آبستنی ارتباط وجود دارد و تلقیح داخل رحمی به روش لاپاروسکوپی به طور معنی داری مؤثر تر از روش دوبار تلقیح در ابتدای سرویکس است. شدت همبستگی (ضریب چوپروف) روش تلقیح و میزان باروری تخمکها 47 درصد بود.

Keywords:

تلقیح مصنوعی , لاپاروسکوپی , میش , انتقال جنین