مقایسه اثرات سطوح مختلف گیاه درمنه و یک داروی ضد کوکسیدی شیمیایی در کنترل کوکسیدیوز و بازدهی تولید در جوجه های گوشتی

تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه از نژاد آرین به صورت کاملاض تصادفی در چهار گروه تقسیم شدند به طوری که هر گروه مشتمل بر سه زیر گروه (تکرار) 25 قطعه ای بودند. جوجه های یک گروه به عنوان گروه شاهد با جیره غذایی فاقد هر گونه کوکسیدیواستات تغذیه شدند. جوجه های گروه دوم در تمام طول دوره آزمایش با جیره غذایی حاوی داروی شیمیایی (Diclazuril به مقدار 200ppm) تغذیه شدند و برای تغذیه جوجه های گروه سوم و چهارم به ترتیب از جیره های غذایی حاوی 1 و 2 درصد گیاه دارویی درمنه به صورت پودر استفاده گردید. جوجه های هر چهار گروه در خلال هفته چهارم و ا ز راه دهانی با مخلوطی از ااسیست های چهارگونه Eimeria متداول در ایران (شامل E.nacatric, E.maxima, E. tenella, E.acervulina) مورد چالش قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که در تمام روزهای بعد از ایجاد آلودگی تجربی، تعداد ااسیست ها در هر گرم از مدفوع (OPG)، در گروه شاهد به طور بسیار معنی داری بیشتر از جوجه های دریافت کننده داروی شیمیایی و گیاه دارویی بود (P<0/01)، در حالی که تفاوت بین میزان دفع ااسیست در جوجه های دریافت کننده سطوح مختلف گیاه ارویی معنی دار نبود (P>0/05). در پایان سن 21 روزگی تفاوت معنی داری بین میانگین وزن بدن و مقدار غذای مصرفی در گروههای مختلف وجود نداشت (P>0/05). اما اختلاف بین ضریب تبدیل غذایی در گروه های مورد آزمایش بسیار معنی دار بود به طوری که ضرب تبدیل غذایی در گروه تغذیه شده با جیره حاوی 1 درصد گیاه دارویی درمنه به طور بسیار معنی داری پایینتر از ضریب تبدیل غذایی در دو گروه تغذیه شده با جیره غذایی حاوی داروی شیمیایی و در سطح 2 درصد گیاه داریی بود (P<0/01). در سنین 42 و 49 روزگی نیز اختلاف بین میانگین وزن بدن جوجه ها در گروه های مختلف، معنی دار بود (P<0/05)، به طوری که افزودن داروی شیمیایی به جیره غذایی سبب ا فزایش معنی دار وزن بدن در مقایسه با گروه شاهد گردید. اضافه نمودن سطوح مختلف گیاه دارویی درمنه به جیره غذایی، اگرچه تا حددی سبب کاهش اثرات زیان آور آلودگی کوکسیدیایی بر وزن بدن گردیده ولی ت فاوت مشاهده شده، معنی دار نبود. اگرچه استفاده از داروی شیمیایی و سطوح مختلف گیاه دارویی تأثیر معنی داری بر میزان غذای مصرفی و ضرب تبدیل غذایی گروه های مورد آزمایش نداشت، با این حال افزودن 2 درصد گیاه دارویی درمنه به دلیل افزایش وزن بدن به میزان حدود 100 گرم در پایان دوره آزمایش نسبت به گروه شاهد و به دست آوردن بهترین ضرب تبدیل غذایی در سن 42 روزگی، همراه با کنترل مناسب میزان دفع ااسیست در مقایسه با گروه شاهد، می تواند به عنوان یک یافته مهم از دیدگاه بهاشتی و اقتصادی در م طالعات بعدی مورد توجه قرار بگیرد.

Keywords:

کوکسیدیور , جوجه گوشتی , داروی شیمیایی , گیاه دارویی , وزن بدن , ضریب تبدیل غذایی , شمارش ااسیست