مسعود طالب خان گروسی - گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد- ایران
جلیل وند یوسفی - موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی کرج، کرج، ایران
هادی فامیل قدکچی - موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی مشهد، مشهد- ایران
ایرج نوروزیان - گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

هدف: 1- آیا آلودگی سرمی لپتوسپیرایی در بین دامها و کارکنان د امپرویها مطرح است؟ 2- کدام سروواریته لپتوسپیرا منشأ آلودگی گاوها و کارکنان دامپروریهای تحت بررسی اطراف مشهد هستند؟ طرح: مطالعه آینده نگر مقطعی. موارد" کاو و کارکنان 18 دامپروری اطراف مشهد. روش: عیار آنتی بادی ضد سروواریته های مختلف لپتوسپیرا بر روی 551 نمونه، شامل 389 نمونه سرم دامی و 162 نمونه انسانی از 18 دامپروری ا طراف مشهد مورد بررسی قرار گرفت. کلیه نمونه های سرمی با استفاده از آنتی ژن زنده 22 سروواریته لپتوسپیرائی تحت آزمایش ("Microscopic Agglutination Test “MAT) قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری: آزمون مربع کای. نتایج: نود و سه نمونه سرم د امی (23/9 درصد) و 23 نمونه از سرم کارکنان (14/9 درصد) 23 سرم کارکنان دارای واکنش مثبت نسبت به آنتی زنهای لپتوسپیرا بودند. سی دو مورد سرم دامی و 7 مورد سرم انسانی آلوده به بیش از یک سروواریته لپتوسپیرا بودند. حداقل تیتر آلودگی در هر 2 مورد 1/200 و عیارهای آلودگی در موارد دامی و انسانی به ترتیب 1/6400 و 1/880 بود. شایعترین سروواریته آلده کننده سروواریته گریپوتایفوزا گریپوتایفوزا بود. در بین جمعیت انسانی، بیشترین آلودگی متعلق به گروه شیردوشان (11 مورد) بود. نتیجه گیری: آلودگی دامی و انسانی به چندین سروواریته لپتوسپیرایی امکان پذیر است. آلودگی در تمامی گروه های سنی ممکن می باشد. لپتوسپیروز به عنوان بیماری شغلی مطرح است و احتمال آلودگی در افرادیکه در تماس بیشتر با راههای دفع باکتری هستند افزایش می یابد. در این راستای، شیردوشان که در شرایط کاملاً رطوبتی با گرمای مناسب و شرایط زیستی مطلوب لپتوسپیرا، مشغول به کار بوده در معرض خطر بیشتری قرار دارند. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1382)، دوره 58، شماره 1، 94-89.

لپتوسپیرا، سروایی دمیولوژیک، گاو شیری، کارکنان دامپروری