علیرضا خسروی - گروه آموزشی قارچ شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
حجت الله شکری - گروه آموزشی قارچ شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
رامک یحیی رعیت - گروه آموزشی قارچ شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
مینو سلطانی - گروه آموزشی قارچ شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

هدف: شناسایی قارچهای توکسین زا و غیر توکسین زای جیره های غذایی تحت مطالعه. طرح: مطالعه آزمایشگاهی. نمونه ها: تعداد نوزده نمونه جیره غذایی از قبیل ذرت، جو، سیلو، کنسانتره، پودر چربی و ... روش: بر اساس تکنیکهای استاندارد آزمایشگاهی پس از آماده سازی، نمونه ها بر روی محیط های کشت سابورو گلوکز آگارحاوی کلرامفنیکل، پوتیتو گلوکز آگار، چاپکس داکس آگار و رزبنگال آگار به دو روش خطی و تلقیحی کشت داده شدند. تحلیل آماری: بر اساس آزمونهای تی و مربع کای. نتایج: بر اساس اطلاعات به دست آمده از نتایج کشت، گونه های آسپرژیلوس (63/2 درصد)، پنی سیلیوم (36/8 درصد)، موکور (31/6 درصد) و کلادوسپوریوم (26/3 درصد) به ترتیب فراوانترین قارچ های جدا شده از جیره های تحت آزمایش بودند. فراوانترین تعداد کلنی ها، توسط فوزاریوم (118 کلنی) در جیره های سیلو و کنسانتره ایجاد شده بود. گونه های جنس آسپرژیلوس عبارت بودند از آسپرژیلوس فومیگاتوس (18/5 درصد)، آسپرژیلوس فلاووس (35/9 درصد)، آسپرژیلوس نیجر (25/9 درصد) و گونه های شناسایی نشده آسپرژیلوس (29/6 درصد). بر اساس آزمونهای آماری اختلاف معنی داری بین فراوانی گونه های آسپرژیلوس جدا شده با قارچهای دیگر مشاهده گردید (P<0/05). همچنین اختلاف معنی داری بین جداسازی گونه های توکسین زای احتمالی و غیر توکسین زا مشاهده گردید بدین معنی که گونه های توکسین زا، حضور معنی دارتری (P<0/001) را در این بررسی نشان می دهند. ن تیجه گیری : با توجه به حضور قارچ های توکسین زا در جیره های غذایی تحت مطالعه، باید برنامه ریزی مدونی برای شناسایی قارچ های موجود در جیره های مختلف دامی در م راکز تولید نمود تا پس از شناسایی قارچ های توکسین زا و توکسین های حاصله، برناه و دستورالعمل هایی را جهت کنترل قارچ های م ذکور در جیره ها تدوین نمود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1383)، دوره 59، شماره 3، 226-221.

جیره، آسپرژیلوس، فوزاریوم، پنی سیلیوم، مایکوتوکسین ها