فریدون صابری افشار - گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز- ایران
رضا آویزه - گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز- ایران
علیرضا غدیری - گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز- ایران
مینا آهنگرزاده - دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز- ایران

هدف: ارزیابی سرانجام پیوند ایلیوم به مثانه بر اساس یافته های بالینی، رادیولوژی و اولتراسونوگرافی. حیوانات: 5 قلاده سگ بالغ سالم مخلوط با وزن بین 15 تا 25 کیلوگرم. طرح: مطالعه تجربی. روش: طی عمل جراحی 50 درصد از مثانه حیوانات برداشته شد. نقیصه مزبور بلافاصله با ایلیوم خود حیوان جایگزین گردید. نشانی های بالینی سگ ها تا 45 روز پس از عمل مشاهده و ثبت شد. مثانه های پیوندی در زویهای 25 و 45 پس از عمل مورد ارزیابی رادیوگرافی و سونوگرافی قرار گرفتند. نتایج: از نظر بالینی حیوانات مورد مطالعه اشتها و رفتاری طبیعی داشتند و مشکل گواشی، انسداد روده ای، نشت و بی اختیاری ادراری، سخت ادراری و عفونت در آنها مشاهده نشد. بر اساس ارزیابی های رادیولوژی و اولترا سونوگرافی مرز مشخص بین مثانهاولیه و قطعه ایلیوم پیوندی، ضخیم شدن خط بخیه در ناحیه پیوند، فقدان اتساع طبیعی در قطعهایلیوم پیوند شده در مقایسه با مثانهاولیه و وجود ذرات کوچک شناور اکوژن در مثانه جدید کاملاً مشخص بودند. یک قلاده سگ در روز دهم پس از عمل تلف گردید. اولتراسونوگرافی قبل از مرگ، وجود مایع در محوطه شکمی و کالبد گشایی، پریتونیت و بازشدن محل پیوند را نشان داد. نتیجه گیی: بر اساس نتایچ حاصله ایلیوم یکی از بهترین قسمتهای دستگاه گوارش برای پیوند مثانه است. با این وجود بازشدن محل پیوند را باید به عنوان یک عارضه نادر با مرگ و میر نسبتاً بالا مدنظر قرار داد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 1، 58-53.

پیوند ایلیوم به مثانه، اولتراسونوگرافی، رادیولوژی، سگ