تشخیص سرمی سارکوسیستوزیس گاومیش با آزمایش ELISA و مقایسه آن با روش هضم عضلانی

هدف: تشخیص سرمی سارکوسیستوزیس گاومیش با آزمایش الایزا و مقایسه آن با روش هضم عضلانی. طرح: مطالعه مقطعی. حیوانات: 300 رأس گاومیش کشتارشده در کشتارگاه اهواز. روش: خونگیری از گاومیش ها بصورت تصادفی و سچس ردیابی لاشه گاومیش ها و پس از آن بازرسی کامل لاشه از نظر وجود کیست و نمونه گیری از عضله مری جهت روش هضم عضلانی. سپس طراحی روش الایزا و مقایسه آن با روش هضم عضله و نهایتاً تعیین حساسیت و ویزگی روش الایزا. تجزیه و تحلیل آماری: حساسیت و ویژگی الایزا با استفاده از جدول فراوانی موارد مثبت و منفی واقعی و کاذب محاسبه گردید و بوسیله روش مک نمار (Mcnemar) درصد جوابهای مثبت مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: آنتی بادی اختصاصی ضد سارکوسیستیس در آزمایش الایزا با استفاده از آنتی ژن برادی زوئیت سارکوسیستیس فوزی فورمیس (Sarcocystis fusiformis) در 163 رأس (54/3 درصد) مورد تشخیص قرار گرفت در حالیکه در آزمایش هضم عضله با پپسین، 171 رأس (57 دصد) مثبت تشخیص داده شدند و کیست ماکروسکوپی نیز در 60 رأس از گاومیش ها (20 درصد) دیده شد. درصد جوابهای مثبت در مشاهدات کشتارگای در مقایسه با روشهای هضم عضلانی و الایزا اختلاف معنی داری داشت (P<0/01)، در حالی که مقایسه درصد موارد مثبت در دو روش هضم عضله و الایزا اختلاف معنی داری را از خود نشان نداد (P>0/05). در نهایت حساسیت و ویژگی الایزا در مقایسه با هضم عضله بترتیب 97 درصد و 90/5 درصد محاسبه گردید. نتیجه گیری: روش الایزا با حساسیت و ویژگی بالا یک روش مناسب برای بررسی های اپیدمیولوژیک می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 3، 276-273.

Keywords:

گاومیش , سارکوسیستیس فوزی فورمیس , سارکوسیستوزیس , الایزا , اپیدمیولوژی