مطالعه اختلالات اندامهای حرکتی چند گاو داری در شهرستانهای شیراز و مرودشت

هدف: بررسی میزان اختلالات اندامهای حرکتی چندگاوداری در شهرستانهای شیراز و مرودشت. طرح: توصیفی. حیوانات: تعداد 624 رأس گاو در شش گاوداری در شهرستانهای شیراز و مرودشت. روش: گاوداریهای مورد نظر بر اساس تمایل و همکاری صاحب گاوداری، نوع بهره برداری و غالب بودن نژادی انتخاب شدند. گاوها همه از نژاد هلشتاین و شیری بودند. برای هر گاوداری ابتدا یک پرسشنامه عمومی تکمیل می شد. در صورت وجود گاو مبتلا برای هر مورد یک پرسشنامه انفرادی با توجه به تاریخجه، مشاهدات ظاهری و معاینات بالینی تکمیل می گردید. گاوداریهای مزبور هر 15 روز یک بار مورد بررسی و بازدید قرار می گرفتند و این کار در طول یک سال انجام گرفت. تجزیه و تحلیل آماری: این مطالعه بصورت توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: با انجام این بررسی مشخص شد که 13/74 درصد گاوهای مورد مطالعه مبتلا به اختلالات اندامهای حرکتی بودند که از این میزان 4/8 درصد در فصل زمستان، 4 درصد در فصل بهار، 2/34 درصد در فصل تابستان و 2/7 درصد در فصل پاییز بود. در این بررسی گاوهای شیروار نسبت به گاوهای خشک و گوساله ها بیشترین میزان ابتلاء را نشان دادند. از نظر حساسیت سنی 2 تا 5 سال با 90/7 درصد از کل موارد ابتلاء بیشترین میزان را شامل گردید. در این بررسی ناحیه انگشتان پیشین با 89/55 درصد، اندامهای حرکتی پسین با 72/1 درصد، انگشتان خارجی اندام پسین با 46/48 درصد بیشترین میزان وقوع ضایعات را نشان دادند. نتیجه گیری: در گاوداریهای مورد مطالعه، وضعیت بستر، سن، مدیریت اصلاح سم، عدم وجود حمام پا، عدم فعالیت بدنی کافی و مرحله شیرواری فاکتورهای تعیین کننده در بروز بیماریهای اندامهای حرکتی ارزیابی گردید که در مجموع سوء مدیریت مهمترین علت می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 4، 345-339.

Keywords:

گاو , اختلال اندام حرکتی , فصل