طراحی روش ایمونوفلئورسنت اختصاصی جهت تفکیک سویه های حاد از واکسن ویروس نیوکاسل

هدف: تهیه پادتن اختصاصی کنژوگه با فلئورسئین ایزوتیوسیانات جهت تفکیک سویه های حاد ویروس نیوکاسل از سویه های واکسن زنده. طرح: مطالعات تجربی. حیوانات: 28 راس خرگوش. روش: پس از تکثیر 4 سویه حاد و دو سویه واکسینال B1 و لاسوتا در تخم مرغ جنین دار اقدام به خالص سازی نمونه ها به روش اولتراسانتریفیوژگردید. ویروس های خالص شده جهت تهیه آنتی سرم فوق ایمن، به تفکیک به 7 گروه 4 تایی خرگوش تزریق شده و در نهایت حضور پادتن های هر گروه توسط روش ژل دیفوزیون مشخص گردیدند. سپس پادتن های ضد گروه B1 و لاسوتا و مخلوط این دو توسط سویه های حاد و پادتن های سویه های حاد یکبار با سویه B1 یکبار با سویه لاسوتا و یکبار با مخلوط B1 و لاسوتا جذب شده و مجدداً به روش AGID مورد ازمایش قرار گرفتند. جذب و خالص سازی تا جایی ادامه یافت تا تنها یک خط رسوبی در هر گروه و فقط بر علیه سویه مربوطه حاصل آید. پادتن های حاصله با فلئورسین ایزوتیوسیانات کنژوگه شده و روی 28 نمونه ویروس نیوکاسل مختلف 2 نمونه سوش زنده واکسن و 14 نمونه منفی آزمایش شده و رقت مناسب آنتی سم کنژوگه مشخص گردید. نتایج: پادتن های اختصاصی ضد سوش های حاد جذب شده با مخلوط سوش های B1 و لاسوتا به عنوان پادتن اختصاصی ضد سوش حاد و پادتن های ضد B1 و ضد لاسوتای جذب شده با سوشهای حاد به عنوان پادتن اختصاصی ضد سویه های واکسن به دست آمد. پادتن ضد سویه های حاد در صد درصد موارد با سویه های حاد واکنش نشان داده و در هیچ مورد با سویه های واکسن تکثیر شده در مایع الانتوئیک جنین تخم مرغ واکنش نشان نداد. نتیجه گیری: پادتن های حاصله بخوبی قدرت تفکیک سویه های حاد از واکسن زنده را داشته و در مدت زمان بسیار کمتری از روش های معمول قدرت شناسایی سویه های حاد بیماریزا را دارند. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 4، 399-393.

Keywords:

ویروس بیماری نیوکاسل , پادتن اختصاصی , ایمونوفلئورسنت , ژل دیفوزیون , واکسن B1 , واکسن لاسوتا