مقایسه اثر دیمینازین و ایمیدوکارب دی پروپیونات در درمان گوسفندان آلوده شده تجربی با بابزیااوویس

هدف: مطالعه اثرات درمانی داروهای ایمیدوکارب و دیمینازون در درمان گوسفندان آلوده شده تجربی با بابزیا اوویس. طرح: مطالعه تجربی. حیوانات: 36 راس گوسفند یک تا دو ساله نر. روش: ابتدا با ازمایشات خون مشخص شد که گوسفندان مورد تجربه آلودگی به بابزیا اوویس یا هر گونه انگل خونی دیگر را ندارند. سپس حیوانات به دو گروه تقسیم شدند و یک گروه از آنها طحالشان با روش جراحی برداشته شد. تلقیح انگل با بزیا اوویس از طریق ورید وداج به میزان (6)10x5/2 اریتروسیت آلوده انجام گرفت و پس از ظهور تب هر گروه به سه زیر گروه دیگر (شاهد- درمان بادیمینازن- درمان با ایمیدوکارب) تقسیم شدند. زیر گروه درمان با دیمینازن 3/5 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن و زیرگروه درمان با ایمیدوکارب ½ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دارو دریافت کردند. زیرگروه شاهد برابر با میزان تزریق دارو سرم فیزیولوژی دریافت کردند. علایم بالینی و نتایج آزمایشگاهی خونشناسی در تمام گروه ها ثبت گردید. آنالیز آماری: آزمون آمری تی استیودنت (p<0/05). بحث و نتایج: استفاده از دیمینازن در درمان بابزیا اوویس مؤثرتر است زیرا عود مجدد بیماری مشاهده نگردید. در صورتی که در حیوانات درمان شده با ایمیدوکارب ظهور مجدد انگل در خون توام با علائم کلینیکی بیماری (تب) مشاهده گردید. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1385)، دوره 61، شماره 1، 46-43.

Keywords:

بابزیا اوویس , بابزیوز گوسفند , دیمینازین , ایمیدوکارب , ایران