اثرات سویه و مقدار مخمر ساارومیسس سرویسیه بر عملکرد پرواری، جمعیت کل باکتریهای کمبه و متابولیت های سرم خون گوساله های نر هلشتاین

هدف: مقایسه اثرات سویه و سطح مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه در گوساله های پرواری. طرح: ازمایش فاکتوریل 2x3. حیوانات: 35 راس گوساله نر هلشتاین با میانگین وزن اولیه 296/8 کیلوگرم. روش: دامهای مورد استفاده در پنج گروه با میانگین وزن اولیه مساوی تقسیم و هر گروه یکی از جیره های آزمایشی شامل دوسویه مخمر در دوسطح (x و 2x) با شاهد (بدون مصرف مخمر) را به مدت 135 روز دریافت کردند. سویههای مخمر شامل سویه تجارتی بیوساف و سویه تجارتی ایران مایه و مقدار x برای هر سویه به ترتیب برابر 2/5 و 5 گرم در روز به ازای هر یکصد کیلوگرم وزن زنده دام بود. اجزاء جیره کلیه گروه ها جز در مورد نوع و مقدار مخمر با یکدیگر یکسان و شامل 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه بود. افزایش وزن و مصرف خوراک روزانه گوساله ها در طول دوره آزمایش ثبت و ضریب تبدیل خوراک برای هر گروه محاسبه گردید. در پایان دوره پرواربندی از راه لوله مری از محتویات شکمبه حیوانات در سه زمان صفر، 3 و 6 ساعت پس از مصرف خوراک صبح برای اندازه گیری pH و تعداد کل باکتریها نمونه برداری شد. همچنین در زمانهای صفر و 3 ساعت پس از مصرف خوراک از ورید وداج حیوانات خونگیری و غلظت گلوکز،اوره، اسید اوریک و تری گلیسیرید در آن اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از طرح کاملاً تصادفی در مورد عملکرد پرواربندی و از طرح بلوک های کامل تصادفی در مورد pH، جمعیت میکروبی و متابولیت های سرم خون و تصیح اختلافات در وزن اولیه حیوانات با استفاده از تجزیه کوواریانس. نتایج: مصرف مخمر بیوساف در سطح x در مقایسه با گروه شاهد موجب رشد بهتر دامها گریدد (1457 در مقابل 1351 گرم افزایش وزن روزانه) و اختلاف بین آنها معنی دار بود 0p<0.05). همچنین مخمر بیوساف موجب بهبودی عددی ضریب تبدیل غذایی گردید. اثرات سویه و مقدار مصرف مخمر بر خوراک مصرفی روزانه نیز معنی دار نبود. pH مایع شکمبه حیوانات مصرف کننده مخمر بیوساف نسبت به سایر گروه ها بالاتر و اختلاف بین آنها معنی دار بود (p<0.05). مخمر بیوساف سبب افزایش عددی تعداد کل باکتریهای شکمبه گردید. اثر مخمر بر متابولیتهای سرم خون حیوانات آزمایشی نیز معنی دار نبود. نتیجه گیری: مصرف مخمر بیوساف سبب ثبات بهتر pH محیط داخلی شکمبه و در نتیجه افزایش تعداد کل باکتریها و فراهم شدن وضعیت مناسبتری برای تخمیر در شکمبه گردید که حاصل آن رشد سریعتر حیوانات بود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1385)، دوره 61، شماره 1، 69-63.

Keywords:

گوساله های پرواری , مخمر , ساکارومیسس سرویسیه , باکتریهای شکمبه