اثرات اسانس آویشن شیرازی، اسید استیک، درجه حرارت و زمان نگهداری بر روی احتمال رشد یک سلول و سلولهای مورد نیاز سالمونلا تایفی موریم در محیط آبگوشت قلب- مغز
Publish place: Journal of Veterinary Research، Vol: 61، Issue: 2
Publish Year: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 596
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JVR-61-2_007
تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394
Abstract:
هدف: اثرات اسانس آویشن شیرازی، اسید استیک، درجه حرارت و زمان نگهداری بر روی احتمال رشد یک سلول و سلولهای مورد نیاز سالمونلا تایفی موریم در یک محیط مدل برات مورد بررسی قرار گرفت. طرح: مشاهده رشد در مدل برات و محاسبه لگاریتم درصد احتمال رشد (Log P%). روش: لگاریتم درصد احتمال رشد (Log P%) سالمونلا تایفی موریم در محیط آبگوشت قلب و مغز (brain heart infusion broth) بصورت مدل متأثر از غلظت های مختلف اسانس آویشن شیرازی (صفر، 0/03 و 0/06 درصد)، اسید استیک (7/4 و 6، pH)، درجه حرارت (35، 25 و 15 درجه سانتیگراد) و زمان نگهداری (تا 43 روز) مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری: تعییناثرات تنها و توامان فاکتورهای رشد بر ریو لگاریتم درصد احتال رشد با استفاده از آنالیز واریانس. نتایج: مقادیر Log P% سالمونلا تایفی موریم، بطور معنی داری (P<0/05، با آنالیز واریانس) تحت تأثیر غلظت های مختلف اسانس، مقادیر pH، درجه حرارت نگهداری و اثرات تداخلی آنها قرار گرفت. حداکثر لگاریتم درصد احتمال رشد در غلظت صفر درصد اسانس و pH برابر 7/4 (محیط آبگوشت) در درجات حرارت 35، 25، 15 درجه سانتیگراد به ترتیب 1/07، 1/07 و 0/41 بود. در این pH و درجات حرارت اشاره شده بالا با غلظت 0/03 درصد اسانس به ترتیب به 2/93--، 3/24- و 3/24- کاهش یافته و با افزایش اسانس به 0/06 درصد، مقادیر Log P% به ترتیب به 4/23-، 4/23- و 4/23- کاهش پیدا نمود. با کاهش pH محیط به 6 در غلظت صفردرصد اسانس در درجات حرارت 35، 25، 15 به ترتیب 2، 0/76 و 1/41 بود و با افزایش مقدار اسانس به 0/03 درصد و pH برابر 6، مقادیر Log P% در سه درجه حرارت مورد نظر به ترتیب به 1/93-، 2/59- و 4/23- کاهش پیدا نمود در این حالت با افزایش غلظت اسانس به 0/06 مقادیر Log P% به ترتیب به 4/93-، 4/93- و 4/93- کاهش پیدا نمود که بیانگر توقف رشد کامل باکتری بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده در تحقیق، اسانس آویشن شیرازی احتمالاً می تواند بعنوان یک نگهدارنده و ضد باکتری مناسب لااقل علیه برخی از باکتری های گرم منفی از جمله باکتری مورد مطالعه، در برخی از مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1385)، دوره 61، شماره 2، 141-135.
Keywords:
Authors
ودود رضویلر
گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
افشین آخوندزاده بستی
گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
رضا عباسی فر
گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
بهراد رادمهر
گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران