پایش بیماری درماتیت انگشتی (Digital dermatitis) با استفاده از سیستم های درجه بندی (Scoring systems) در یک سطح یک گله گاوشیری

هدف از این مطالعه میدانی طولی، کارآئی استفاده از سیستم های درجه بندی حرکت گاو، لنگش وجراحت در درماتیت انگشتی همراه با درجه بندی پاسخ به ایجاد درد، رنگ و اندازه زخم به منظور ارزیابی شدت و شیوع بیماری درماتیت انگشتی پاییلوماتوزوپایش بیماری از یک طرف و ارزیابی درمان انفرادی با یا پانسمان زخم به کمک ژل سم و بانداژ از سویی دیگر بود. از مجموع 230 رأس گاو دوشا در یک دامپروری 750 رأسی واقع در اطراف شهر تهران که در سال گ ذشته استفاده از اسپری محلول لینکومایسین هیدروکلراید را جهت کنترل بیماری تجربه نموده بودند 38 رأس گاولنگ بر اساس درجه بندی وضعیت گاوان در حرکت (5-1) با دامنه لنگش 2 تا 5 جداگردیده و بر اساس درجه بندی لنگش صفر تا 3 (متوسط 0/68 ±2/05)، 17 رأس گاو با تنوع جراحات بیماری درماتیت انگشتی شناسائی شدند. در هر یک از گاوان مبتلا به درماتیت انگشتی پس از مقید کردن آن در بوکس اصلاح سم، ارزیابی اولیه بر اساس درجه بندی نوع جراحت، پاسخ به ایجاد درد، رنگ و اندازه صورت گرفته و آنگاه پانسمان زخم بکمک ژل سم (Solka hoofgel) و بانداژ با سه مرتبه تکرار و بفاصله هر سه روز یکبار انجام شد. در پایان روز پانزدهم بعد از درمان درجه بندی مجدداً صورت پذیرفته و اختلاف بین روز قبل از درمان و روز پایانی محاسبه و با استفاده از آزمون t جفت مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. نتایج این مطالعه که بخشی از یک برنامه پایش و کنترلی از بیماری درماتیت انگشتی می باشد نشان داد که تأثیر درمان انفرادی بر کاهش معنی دار (p<0/05) متوسط درجه بندی جراحت (0/81 ±1/70-)، درجه بندی پاسخ به ایجاد درد (0/63 ±1/05-)، درجه بندی رنگ (0/81 ±1/23-) و درجه بندی اندازه زخم (0/80 ±1/17) همراه بود. این مطالعه نشان داد که متعاقب درمان گروهی بیماری درماتیت انگشتی در یک گله می توان از شاخص های کیفی که به شکل کمی درجه بندی شده اند استفاده نموده و به حذف بیماری که با عود مجدد همراه می باشد کمک نمود.

Keywords:

پایش , مطالعه میدانی طولی , درماتیت انگشتی , سیستم های درجه بندی , گاوشیری , ژل سم