صدیقه نبیان - گروه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران- ایران
صادق رهبری - گروه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران- ایران
پرویز شایان - گروه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران- ایران
حمیدرضا حدادزاده - گروه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران- ایران

در طی مدت 3 سال (1384-1381)تعداد 2170 کنه از تعداد 151 راس گاو، 629 راس گوسفند، 336 راس بز و 32 راس شتر از 30 استان کشور با میانگین 1/9 کنه بر روی هر دام جمع آوری که از آن میان تعداد 209 مورد کنه در ماسنتور جدا گردید که این تعداد 23 درصد جمعیت کنه ای را در استان های مذکور به خود اختصاص می دهد. آلودگی به کنه های مذکور تنها در 6 استانکردستان، اردبیل، آذربایجان شرقی، زنجان، خراسان و سمنان تشخیص داده شد. در دیگر استان های تحت مطالعه کنه در ماسنتور مشاهده نگردید. بیشترین میزان درماسنتور (53 درصد) در استان اردبیل و کمترین آن در استان زنجان (9 درصد) بوده است. تنوع و فراوانی گونه ای در این جنس مشتمل بر درماسنتور راسکمنسیس، (23 درصد)، درماسنتورنی وئوس (50 درصد) و درماسنتور مارژیناتوس (27 درصد) اعلام می گردد. بیشترین میزان در ماسنتور راسکمنسیس (100 درصد) در استان سمنان، بیشترین میزان درماسنتور نی وئوس (68 درصد) در استان خراسان و بیشتین میزان درماسنتور مارژیناتوس (82 درصد) مربوط به استانکردستان بوده است. تراکم درماسنتور راسکمنسیس عمدتاً در استان سمنان و خراسان و تراکم درماسنتور نی وئوس به ترتیب در سه استان اردبیل، خراسان و آذربایجان شرقی و تراکم در ماسنتور مارژیناتوس در 4 استان کردستان، اردبیل، آذربایجان شرقی و زنجان بوده است. جمعیت غالب آن را می توان در استان زنجان یافت. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در مناطق مختلف ایران، دام ها واجد الگویهای گونه ای متفاوت کنه ای می باشند و سه گونه کنه درماسنتور مورد بحث می تواند موید این واقعیت باشد.

درماسنتور راسکمنسیس، درماسنتورنی وئوس، درماسنتورمارژیناتوس، انتشار جغرافیایی و ایران