تأثیر سطوح مختلف سنلیوم بر فراسنجه های متابولیکی خون و ایمنی هومورال در جوجه های گوشتی

سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است و اثر شدیدی بر ایمنی، سلامتی و عملکرد تولیدی دارد. این آزمایش به منظور تعیین اثرات سه سطح سلنیوم بر عملکرد تولیدی و ایمنولوژیکی جوجه های گوشتی انجام شد. 225 قطعهجوجه گوشتی یک روزه سویه تجاری راس در یک طرح کاملاً تصادفی، با 3 تیمار (5 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار) با یکی از جیره های دارای سه سطح سلنیوم شامل جیره فاقد سلنیوم، جیره دارای سلنیوم در سطح NRC (0/15 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و 2 برابر (0/3 میلی گرم بر کیلوگرم) تغذیه شدند. جوجه ها در 21 و 35 روزگی با 0/2 سی سی محلول 5 درصد گلبول قرمز گوسفند (SRBC) در عضله سینه تزریق شدند و در 7 و 14 روز بعد از هر تزریق نمونه گیری خونی انجام شد. افزودن سلنیوم به جیره موجب افزایش مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و نیز تغییر معنی داری در ضریب تبدیل غذایی نگردید (P>0/05). افزودن سلنیوم منجر به مشاهدهتفاوت معنی دار آماری بر فاکتورهای خونی (کلسترول، LDL- کلسترول و HDL- کلسترول) گردید 0P<0/05). اما برتری گلیسرید و VLDL- کلسترول تأثیر معنی داری نداشت (P>0/05). اثر جیره حاوی سطح 0/3 میلی گرم بر کیلوگرم سلنیوم منجر به افزایش معنی دار در میزان گاماگلوبولین تولید شده و نیز تیتر IgY تام در 7 روز بعد از تزریق دوم شد (p<0/05). وزن ارگان های لنفوئیدی (طحال و بورس فابریسیوس) به طور معنی داری تحت تدثیر جیره ها قرار نگرفت (p>0/05). از این تحقیق استنتاج می شود که افزودن سطوح سلنیوم مورد استفاده (بیشتر از سطح توصیه شده توسط NRC) در این آزمایش منجر به بهبود عملکرد و تغییر در اندام های لنفوئیدی نگردید، اما موجب بهبود عملکرد ایمنولوژیکی بدن پرنده و نیز فاکتورهای خونی مورد بررسی شد.

Keywords:

متابولیت های خونی , ایمنی هومورال , سلنیوم , جوجه گوشتی