مصطفی اخلاقی - بخش بهداشت و بیماری های ابزیان، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز، شیراز- ایران
زهرا مینوش - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه رازی، کرمانشاه- ایران
سیاوش حقیقی - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه رازی، کرمانشاه- ایران
هادی منصوری - گروع علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز، شیراز- ایران

زمینه مطالعه: بیماری ویبریوزیس یکی از بیماری های مهم در صنعت آبزی پروری است که با واکسیناسیون قابل پیشگیری می باشد. هدف: در این تحقیق بمنظور بررسی موقعیت قرار گرفتن لیپورپلی ساکارید دیواره سلولی باکتری ویبریوآنگوئیلاروم به عنوان آنتی زن تزریقی در سطح سلولی بافت های کبد، طحال و قسمت قدامی روده ماهی قزل الای رنگین کمان ایمن شده مورد مطالعه ایمونوسیتوشیمی در سطح میکروسکپ الکترونی قرار گرفت. روش کار: یک ساعت پس از تزریق آنتی زن فوق به روش داخل صفاقی، از بافت های مورد نظر نمونه گیری و مقاطع آماده شده به روش رنگ آمیزی ایمنی غیر مستقیم با استفاده از آنتی بادی پلی کلونال خرگوش علیه لیپوپلی کاساراید باکتری، نشاندار شده با پروتئین A متصل به طلا تهیه شدند. مقاطع بوسیله میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار گرفته و محل تلاقی آنتی ژن و آنتی بادی نشاندار شده بعنوان مکان های انتشار لیپوپلی ساکاراید در سطح سلول مشخص گردید. در کنترل نوع اول از آنتی بادی خرگوش متصل به آنتی زن ویبریوآنگوئیلاروم (ترکیب آنتی زن و آنتی بادی) و در کنترل انوع دوم از سرم پیش ایمن خرگوش که فاقد آنتی بادی بر علیه آنتی زن های مورد نظر بود بعنوان حنترل های منفی استفاده شد. نتایج: در بررسی مقاطع تهیه شده به روش ایمونوسیتوشیمی، مشخص شد که نشان ها در سرتاسر سطوح سلولی بافت های مذکور اعماز سیتوپلاسم، هسته، فضای بین سلولی، غشاء پایه و بافت همبند توزیع یافته اند. در اکثر موارد تراکم نشان ها در سیتوپلاسم بیشتر از هسته بود. در مورد کنترل های منفی نیز همچنان که انتظار می رفت، هیچ گونه نشانی در سطح سلول مشاهده نشد. نتیجه گیری نهایی: در این مطالعه نشان داده شد که لیپوپلی سااراید ویبریوآنگوئیلاروم در تمامی سطوح سلولی کبد، طحال و روده قدامی ماهی قزل الای رنگین کمان ایمن شده گسترش یافته بود.

ایمونوسیتوشیمی، قزل الای رنگین کمان، ایمن سازی، ویبریوآنگوئیلاروم