داریوش علیپور - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، همدان- ایران

زمینه مطالعه: بررسی تعداد و تنوع جمعیتی تک یاخته های شکمبه در نشخوارکنندگان مناطق گوناگون علاوه بر افزودن اطلاعات در زمینه تنوع گونه های تک یاخته، تا حدی میزان قرابت حیوانات نشخوارکننده را نشان می دهد. هدف: هدف از این پژوهش، مطالعه جمعیت تک یاخته های مژکدار در شکمبه شترهای یک کوهانه از نژادهای بلوچی (14 نفر) و سندی (6 نفر) بود. روش کار: از محتویات شکمبه پس از کشتار نمونه برداری شد. نمونه ها به داخل ظرف حاوی فرمالین منتقل شدند. در ابتدا تعداد کل تک یاخته ها شمارش و سپس سلول ها در حد جنس و گونه شناسایی شدند. نتایج: میانگین تعداد تک یاخته های مژکدار در نژاد بلوچی (4(10 x 29/4 و در نژاد سندی (4)10 x35/6 به ازای هر میلی لیتر محتویات شکمبه بود. در هر دو اکوتیپ گونه های انتودینیوم دوباردی، دیپلودینیوم کملی، اپیدینیوم ایکوداتوم، اپیدینیوم کوداتوم و کالواسکولکس کملینوس مشاهده شد. فراوانی اپیدینیوم کوداتوم در شترهای سندی (15x10(4)mL) نسبت به بلوچی (12x10(4)mL) بیشتر بود (p<0/001). گونه دیپلودینیوم دنتاتوم فقط در نزاد بلوچی (18/1x10(4)mL) و گونه یودیپلودینیوم مگی تنها در نژاد سندی مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: جمعیت مژکداران شکمبه در هر دو نژاد شباهت زیادی به همدیگر دارند. در عین حال، تعدادی از گونه ها منحصراً در یک اکوتیپ از شترها وجود دارند و برای میزبان مربوطه اختصاصی هستند.

تک یاخته های مژکدار، شتر یک کوهانه، بلوچی، سندی