اثر عصاره دارواش و سیاه دانه بر بقاء فاکتورهای رشد و مقاومت در برابر عفونت با آئروموناس هیدروفیلا در ماهی طلایی

زمینه مطالعه: اخیراًاستفاده از محرک های ایمنی و رشد با منشاء گیاهی در آبزی پروری در سرتاسر جهان رواج یافته است. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر تجویز خوراکی عصاره های دو گیاه دارواش (Viscum album) و سیاه دانه(Nigella sativa) بر میزان بازماندگی، فاکتورهای رشد و مقاومت در برابر عفونت با آئروموناس هیدروفیلا در ماهی طلایی (Carassius auratus) انجام شد. روش کار: 270 قطعه ماهی طلایی به دو گروه ایمن و غیرایمن و هر گروه به سه تیمار دارواش، سیاه دانه و کنترل (در سه تکرار) تقسی شدند. ماهی های هر تیمار به مدت 49 روز با خوراک حاوی 0/5% عصاره تغذیه شد، گروه کنترل با خوراک فاقد عصاره تغذیه گردید.. در انتهای دوره، میزان بازماندگی، فاکتورهای رشد و مقاومت در برابر عفونت با باکتری آئروموناس هیدروفیلا بین تیمارها مقایسه شد. نتایج: درصد تلفات ماهی ها در گروه های مختلف 9/33 تا 12% بود و تجویز این دو عصاره تأثیری در میزان بازماندگی تیمارها نداشت (p>0/05). ضریب تبدیل غذایی و درصد افزایش وزن در تیمار دارواش به ترتیب 0/31±2/56 و 25/05±131/6% و در تیمار کنترل به ترتیب 0/37±3/12 و 4/53±73/2% بود که در تیمار دارواش افزایش معنیداری نشان دا (p<0/05)، ولی در تیمار سیاه دانه فاکتورهای رشد تغییر معنی داری نسبت به تیمار کنترل نداشتند (p=0/15). تلفات بعد از چالش باکتریایی نیز در تیمارهای تغذیه شده با دارواش کاهش معنی داری نشان داد (p<0/05)، به طوری که تلفات در تیمار ایمن و غیر ایمن تغذیه شده با دارواش به ترتیب 40 و 80% بود، در صورتی که در تیمارهای کنترل، به ترتیب 63/3 و 100% بود. سیاه دانه تأثیری در تلفات بعد از چالش ایجاد ننمود (p=0/45). نتیجه گیری نهایی: مصرف خوراکی عصاره دارواش در ماهی طلایی اثرات تحریک ایمنی و رشد مشابه آنچه در حیوانات خ ونگرم گزارش شده دارد ولی سیاه دانه فاقد چنین اثراتی است.

Keywords:

عصاره گیاده دارواش , سیاه دانه , ماهی طلایی , فاکتورهای رشد , آئروموناس هیدروفیلا