آرش قلیان چی لنگرودی - گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
وحید کریمی - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
مسعود هاشم زاده - موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی کرج، کرج- ایران
امید مددکار - گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

آنفلوانزای پرندگان H9N2 برای اولین بار از بوقلمون در سال 1966 در ایالات متحده جدا و سپس در اروپا و آسیا انزئوتیک گردید. این ویروس برای اولین بار در ایران در سال 1377 در جوجه های گوشتی استان قزوین جداسازی گردید و هم اکنون در کشور اندمیک است. پروتئین پلی مراز PB1 یکی از پروتئین های این ویروس است که نقش مهمی در حدت و تعیین محدوده میزبان ایفا می کند. هدف: هدف از این مطالعه بررسی شجره شناسی بر اساس ژن پلی مراز 1 (PB1) ویروس آنفلوانزای H9N2 جدا شده از گله های گوشتی در ایران طی سال های 1377 تا 1390 بود. روش کار: در این مطالعه قطعه ای از زن PB1 چهارجدایه H9N2 جدا شده از گله های گوشتی طی سالهای 1377 تا 1390 تکثیر و توالی یابی گردید. سپس نتایج حاصله با سایر جدایه های اخذ شده از بانک ژن مود تجزیه و تحلیل و مطالعات شجره شناسی قرار گرفت. نتایج: بر اساس مطالعات شجره شناسی، جدایه های H9N2 در ایران دو گروه جداگانه تشکیل دادند و گروه ویروس های حاضر در ک شور در گروه جدید خاورمیانه و هند قرار گرفتند. بر اساس توالی اسید آمینه، تغییراتی در سطح آنها مشابه جدایه های عادت یافته به موش و انسان مشاهده شد که این نگرانی را از افزایش تمایل جدایه های کشور به میزبان پستاندار بر می انگیزد. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان می دهد که ژن PB1 ویروسی آنفلوانزای پرندگان H9N2 در طی چرخش ویروسی در سال های متمادی در کشور ثابت باقی نمانده است.

آنفلوانزای پرندگان، پلی مراز 1، H9N2، مطالعه شجره شناسی، ایران