رضا یوسفی - گروه مامایی و بیماریهای تولید مثل دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
مهدی وجگانی - گروه مامایی و بیماریهای تولید مثل دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
فرامرز قراگوزلو - گروه مامایی و بیماریهای تولید مثل دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
محمد بلورچی - گروه مامایی و بیماریهای تولید مثل دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

زمینه مطالعه: جفت ماندگی کارایی تولید مثلی گاوهای شیری را کاهش می دهد. هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر برنامه همزمانی فحلی Presynch Ovsynch، بر کارایی تولید مثلی گاوهای مبتلا به جفت ماندگی در یک دامپروری گاوشیری در ایران بود. روش کار: اینمطالعه بر روی 244 رأس گاو شیری هلشتاین در یک گاوداری صنعتی در تهران انجام گرفت. گاوها بر اساس ابتلا به جفت ماندگی در 24 ساعت پس از زایمان، به دو گروه جفت مانده و سالم و هر گروه به صورت تصادفی به دو دسته PO و کنترل تقسیم شدند. گاوها در گروه PO بین روز 23 تا 27 پس از زایمان با استفاده از برنامه PO همزمان و 60 تا 61 روز پس از زایمان تلقیح می شدند. در گروه کنترل گاوهای براساس مشاهده فحلی پس از گذراندن دوره انتظار اختیاری تلقیح مصنوعی می شدند. داده ها با آزمون های آماری آنالیز واریانس و مربع کای مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: روز اولین تلقیح در گاوهای همزمان شده کمتر از گاوهای گروه کنترل بود (61/5 در مقابل 105/5، P<0/05). فاصله زایش تا آبستنی در گاوهای تحت درمان با PO با سابقه جفت ماندگی کمتر از گاوهای درمان نشده با سابقه جفت ماندگی بود (124/2 در مقابل 169، P=0/007). نسبت گاوهای آبستن تا روز 200 شیردهی در گاوهای درمان نشده با سابقه جفت ماندگی کمتر از سایر گروه ها بود (64% در مقابل 83/3%، P=0/007). نتیجه گیری نهایی: بطور خلاصه، استفاده از برنامه PO و تلقیح در زمان ثابت با کاهش فاصله زایش تا آبستنی باعث بهبود باروری و کارایی تولید مثلی در گاوهای مبتلا به جفت ماندگی می گردد.

جفت ماندگی، همزمانی فحلی، عملکرد تولید مثل، روزهای باز، presynch-Ovsynch