خسرو حسینی پژوه - پژوهشکده بیوتکنولوژی، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران، تهران–ایران
پرویز تاجیک - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران–ایران
مرتضی کریمی پور - گروه پزشکی مولکولی، موسسه پاستور تهران، تهران–ایران
مهدی بهدانی - گروه پزشکی مولکولی، موسسه پاستور تهران، تهران–ایران

زمینه مطالعه: انتقال ژن بواسطه اسپرم به عنوان یک روش ساده و ارزان برای تولید جانوران تراریخته مطرح شده است. هدف: هدف از این تحقیق بررسی جذب پلاسمید حاوی ژن لیزوزیم انسانی توسط اسپرم انزالی گوسفند و اثر زمان انکوباسیون و حضور مایع منی در میزان و شدت جذب این پلاسمید و تحرک اسپرم ها بود. روش کار: در آزمایش اول از 3 قوچ و 2 بار از هر قوچ، به روش الکتریکی اسپرم تهیه شده و پس از شستشو و حذف مایع منی، 106 * 1 اسپرم با ng 100 پلاسمید pEGFP-IRES-hLys نشان دار شده با ماده فلورسنت رودامین برای 15، 30، 60 و 120 دقیقه انکوبه شدند. سپس با میکروسکوپ فلورسنت از نظر تعداد و شدت جذب پلاسمید و تحرک بررسی شدند. برای بررسی ورود DNA خارجی به اسپرم، نمونه های اسپرم بعد از 60 دقیقه انکوباسیون تحت تیمار با DNase قرار گرفتند. در آزمایش دوم اثر وجود مایع منی در جذب pEGFP-IRES-hLys ، پس از 30 و 60 دقیقه انکوباسیون بررسی شد. نتایج: تعداد اسپرم هایی که DNA خارجی را جذب کرده اند و شدت جذب با افزایش زمان انکوباسیون افزایش می یافت اما تنها تا 30 دقیقه این افزایش معنی دار بود (05/0.)p< متوسط درصد جذب در 120 دقیقه 16/60 بود تحرک کل و پیش رونده اسپرم های انکوبه شده با پلاسمیدکاهش یافت اما هیچ اسپرم دارای جذب در ناحیه پشت آکروزوم متحرک نبود. پس از تیمار با DNase وجود بازتاب فلورسنت در ناحیه پشت آکروزوم نشان دهنده ورود پلاسمید به سلول بود. وجود مایع منی باعث کاهش میزان و شدت جذب پلاسمید و کاهش تحرک اسپرم ها شد. نتیجه گیری نهایی: اسپرم انزالی گوسفند می تواند به میزان بالایی پلاسمید حاوی ژن لیزوزیم انسانی را به خود جذب کند. اما هیچ اسپرم ترانسفکت شده ای متحرک نبود. انکوباسیون با مقادیر کمتر از ng 100 پلاسمید و زمان های کمتر ممکن است بتواند اسپرم های متحرک حاوی پلاسمید به دست دهد.

لیزوزیم انسانی؛ گوسفند؛ انتقال ژن به اسپرم