محمد کرمی - گروه فارماکولوژی و س مشناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
ابراهیم حسینی - گروه فیزیولوژی، واحد تحقیقات علوم، شاخه فارس، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، ایران
نقی شهابی مجد - گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
محمدعلی ابراهیم زاده - گروه شیمی داروئی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

حالت وابستگی (اعتیاد) تحمل اکتسابی است که در نتیجه مصرف مکرر دارو، موجب کاسته شدن تدریجی اثرات آن می شود و بعد از مدتی شخص مقادیر سمی دارو را بدون بروز علائم بالینی تحمل می کند. ساختمان مورفین دارای پنج حلقه با مشخصات A (آروماتیک)، B (سیکلوهگزان)، C (سیکلوهگزان)، D (پیپریدین)، E (تتراهیدروفوران) میباشد. تمام مشتقات مورفین که دارای ساختار حلقوی فوق می باشند ، استعداد اعتیادآور بالایی دارند که متناسب با اثرات ضد دردی آنها است. از هزاران سال قبل تاکنون از ترکیبات اوپیوئیدی برای برطرف کردن دردهای شدید، ایجاد بی حسی، بی هوشی (مانند فنتانیل)، درمان های جایگزین در درمان معتادان، درمان اسهال (دی فنوکسیلات)، ادم ریوی و سرفه (کدئین) استفاده می شود. از عوارض اصلی مواد مخدر ، سرکوب تنفس و کاهش حساسیت به غلظت دی اکسید کربن خون است که می تواند باعث قطع تنفس و در نتیجه مرگ گردد. روش های درمان معتادان متفاوت بوده که از آن جمله به درمان با روش طب سوزنی (الکترواکوپونکتر )، خواب درمانی، کار درمانی، درمان از طریق پلاسبو، سم زدایی با متادون، بوپرنورفین یا آگونسیت های گیرنده آلفا، درمان با کمک آنتاگونیست های مواد مخدر و درمان با گیاهان دارویی می توان اشاره کرد.

مورفین، اعتیاد، فارماکولوژی، روش های درمان