ارزیابی شاخص تولید و راندمان مصرف انرژی و پروتئین در جوجه های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف دانه کتان و تفاله گوجه فرنگی

به منظور بررسی اثرات ضداکسیدانی تفاله گوجه فرنگی در جیره های حاوی دانه کتان بر شاخص تولید، راندمان مصرف انرژی و پروتئین در طی دوره های رشد و پایانی جوجه های گوشتی، تعداد 396 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایشات فاکتوریل 3×3 شامل سه سطح دانه کتان (0، 3 و 6 درصد) و سه سطح تفاله گوجه (در دوره رشد 0، 4 و 8 و در دوره پایانی 0، 5 و 10 درصد) توزیع شدند. وزن بدن و مصرف خوراک و ضریب تبدیل در دوره رشد و پایانی، فراسنجه های شاخص تولید، راندمان مصرف انرژی و پروتئین در قالب دوره رشد و پایانی محاسبه گردید. مکمل نمودن تفاله گوجه فرنگی و دانه کتان تأثیری بر مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک نداشت (0/05تفاله گوجه فرنگی در مقایسه با شاهد کمتر بود (0/05>p). جوجه های تغذیه شده با دانه کتان در دوره پایانی دارای افزایش وزن بدنی کمتری در مقایسه با شاهد بودند (0/05>p). افزودن دانه کتان و تفاله گوجه فرنگی به جیره جوجه های گوشتی تأثیر معنی داری بر راندمان مصرف انرژی و پروتئین و شاخص تولید در 24 و 42 روزگی نداشت. ولی افزودن همزمان سطح 10 %تفاله گوجه فرنگی و 6% دانه کتان باعث کاهش راندمان مصرف انرژی و پروتئین و شاخص تولید در 28 روزگی شد (0/05>p). جیره های آزمایشی بر وزن نسبی اجزاء لاشه تأثیری نداشتند (0/05تفاله گوجه فرنگی و دانه کتان به جیره جوجه گوشتی در سطوح بالا باعث کاهش راندمان مصرف انرژی و پروتئین و شاخص تولید شد.

Keywords:

تفاله گوجه فرنگی , دانه کتان , راندمان مصرف انرژی , جوجه گوشتی