پاسخ عملکرد رشد جوجه های گوشتی تغذیه شده با مکمل اسیدهای آلی، آنتی بیوتیک، پروبیوتیک و پری بیوتیک، تحت شرایط تنش حرارتی

تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی، با 5 تیمار آزمایشی، 4 تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 7 تا 42 روزگی استفاده شدند. جیره ها بر پایه ذرت سویا تنظیم گردید. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در طول دوره آزمایش و بازده لاشه، وزن نسبی مربوط به صفات لاشه در پایان دوره آزمایش اندازه گیری شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1- شاهد (جیره پایه)، تیمار 2- آنتیبیوتیک اکسی تتراسایکلین ( 150 گرم در تن)، تیمار 3- مکمل تجاری اسیدهای آلی ارگاسید (0/3 درصد جیره)، تیمار 4- پروبیوتیک پروتکسین ( 150 گرم در تن) و تیمار 5- پری بیوتیک مانان الیگوساکارید ( 2 کیلوگرم در تن) بود. جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی مکمل اسیدهای آلی کمترین مصرف خوراک و بهترین ضریب تبدیل غذایی را درکل دوره نسبت به سایر تیمارها داشتند. جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک بیشترین افزایش عددی وزن بدن را در 42-22 روزگی داشتند، اما تغذیه با جیره حاوی آنتیبیوتیک موجب افزایش غیر معنی دار وزن جوجه ها گردید. در سن 42 روزگی جوجه های تغذیه شده با تیمار شاهد بیشترین وزن بدن و جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی مکمل اسیدهای آلی کمترین میزان عددی وزن بدن را نشان دادند. وزن نسبی قلب و بال در تیمار حاوی پری بیوتیک افزایش معنی داری نشان داد 0/05>p). نتایج پژوهش حاضر بیان می دارد که افزودن مکمل اسیدهای آلی، پروبیوتیک، پری بیوتیک و آنتی بیوتیک در سطوح مورد استفاده در این تحقیق عملکرد جوجه های گوشتی تحت تنش حرارتی را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار نمی دهد. پیشنهاد می گردد از سطوح بالاتر این افزودنی ها در جیره به منظور بهبود شاخص های عملکردی در هنگام مواجهه با تنش حرارتی استفاده گردد.

Keywords:

مکمل اسیدهای آلی , پروبیوتیک , پری بیوتیک , آنتی بیوتیک , عملکرد , جوجه گوشتی