ارزیابی کارایی الگوریتم ژنتیک با استفاده از تحلیل پوششی داده ها درحل مساله پوشش مجموعه

زمان رسیدن وسائط نقلیه امدادی یکی از مهم ترین پارامترها در مسأله پوشش مجموعه در حوزه ی امداد رسانی است.با توجه به دنیای واقعی، هر تسهیل همیشه بطور قطعی در دسترس نمیباشد، به همین جهت ارایه ی روشی مناسب برای مکانیابی بهینه ی مراکز امدادی با توجه بهقیود هزینه ها هدف اصلی این این مسالهاست. مسأله پوشش مجموعه مورد بررسی از نوع مسایل NP-Hard است، به منظور حل این مساله در ابعاد بزرگ الگوریتم ژنتیک استفاده می شود. در این مقاله به منظور بررسی کارایی نسبی ترکیب های مستقل ناشی از عملگر ها و پارامتر های الگوریتم ژنتیک در حل مسأله پوشش مجموعه به جای روش های تجزیه و تحلیل تجربی از تحلیل پوششی داده ها استفاده می شود . از این رو هر ترکیب از عملگر های الگوریتم به عنوان یک واحد تصمیم گیری در نظر گرفته می شود و از تحلیل پوششی داده ها به منظور ارزیابی کارایی نسبی و مطلق هریک از ترکیب ها و پارامتر های ژنتیک در حل مساله مذکور استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که DEA توانایی بالایی برای یافتن بهترین ترکیب الگوریتم ژنتیک در حل مساله مورد بررسی را دارد. در میان ترکیب های مورد بررسی، ترکیب هایی که از جهش تصادفی و عملگر انتخاب رقابتی استفاده کاراتر بودند.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , تحلیل پوششی داده ها , مساله پوشش مجموعه