مهران نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد- شکل دهی فلزات، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه سمنان
حمیدرضا محمدیان سمنانی - استادیارگروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه سمنان
اسماعیل عمادالدین - استادیارگروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه سمنان

اکستروژن پیچشی (TE) به عنوان یکی از روش های نوین و توسعه یافته ی تغییر شکل پلاستیک شدید (SPD)، روشی برای تولید مواد فوق ریزدانه حجمی با ساختار همگن شناخته می شود. در تحقیق حاضر تأثیر انجام اکستروژن مستقیم بلافاصله پس از اکستروژن پیچشی بر خواصمکانیکی (اندازه ی دانه و سختی) آلیاژ آلومینیوم 1100 پیش و پس از انجام فرآیند مورد بررسی قرار گرفت. انجام اکستروژن مستقیم پس ازاکستروژن پیچشی منجر به پایدار ماندن شکل هندسی نمونه های (بیلت های) آلومینیومی و ایجاد نیروی رو به عقب (Back Pressure) می شود. فرآیند با استفاده از قالب اکستروژن پیچشی با زاویه ی پیچش ° 60 استفاده شد. نتایج حاصل نشان دهنده ی کاهش شدید اندازه ی دانه درپاس اول ( 36 %) و افزایش نسبی اندازه ی دانه به دلیل وقوع کارنرمی (بازیابی و تبلور مجدد) ناشی از اشباع کرنش و سپس تعادل بین کارنرمی و کارسختی در پاس های میانی و کاهش مجدد اندازه ی دانه در دو پاس آخر است. اندازه ی دانه در پاس آخر (31µm) تقریباً برابر با پاس اول (30µm) است با این تفاوت که سختی میانگین سختی پاس آخر 16 % بیشتر از پاس اول است. سختی در پاس های میانی افزایش یافت، ولی در دو پاس آخر به دلیل وقوع تبلور مجدد و کاهش چگالی نابه جایی ها در لبه ها و همگن شدن ساختار، میانگین سختی نسبت به پاس پنجم %13/7 کاهش یافت.

اکستروژن پیچشی، اکستروژن مستقیم، آلیاژ آلومینیوم 1100 ، خواص مکانیکی، اندازه ی دانه، سختی