طیبه دانای طوس - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد
محسن یاران پور - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد
سمیه حسن زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد

با توجه به تاثیر افزایش تنوع گونه ای در حفظ تعادل اکولوژیک و ثبات اکوسیستم های کشاورزی آزمایشی به منظور ارزیابی ذرت و سویا (Glycine max L) در تک کشتی و مخلوط در تابستان 1390 در شهرستان خرم آباد به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تراکم بوته به سه سطح کم (D1)، متوسط (D2) وزیاد (D3) به ترتیب 6، 8 و 10 بوته در متر مربع برای ذرت دانه ای رقم S.C604 ، ا 10، 20 و 30 بوته در متر مربع برای سویا رقم ویلیامز در کزت های اصلی و 5 سطح نسبت اختلاط ذرت- سویا شامل 100:0(P5), و 75:25 (P4) و 50:50(P3) و 25:75(P2) و 0:100(P1) در کرت های فرعی قرار داده شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که سطوح مختلف تراکم بوته بر اجزای عملکرد سویا تاثیر معنی داری نداشته ولی بر عملکرد دانه و شاخص برداشت تاثیر معنی داری دارد از طرفی اثر نسبت های اختلاط ذرت - سویا معنی دار بود (در سطح 0/01). بر این اساس نسبت اختلاط 25:75 (ذرت- سویا) به عنوان نسبت اختلاط برتر تعیین شد. سویا در این نسبت بالاترین عملکرد دانه (3855/850 کیلوگرم در هکتار) و اجزای عملکرد را به خود اختصاص داد به این ترتیب به نظر می رسد که برای پر کردن فاصله زمانی بین دو کشت متوالی پاییزه کشت مخلوط گیاهانی مثل ماش و ذرت که دوره رشد کوتاهی دارند مناسب می باشد بنابراین نتیجه گیری می شود که کشت مخلوط سویا و ذرت مزیت بیشتری نسبت به کشت خالص آنها در شرایط مشابه با مطالعه حاضر باشد.

تراکم بوته، ذرت دانه ای، کشت مخلوط، ماش، عملکرد دانه و نسبت اختلاط