ارزیابی کیفی و کمی تناسب اراضی برای محصولات عمده زراعی و باغی منطقه شادگان

با توجه به افزایش روزافزون جمعیت بکارگیری اراضی به تناسب پتانسیل آنها برای مناسب ترین نوع بهره وری، از عوامل اصلی توسعه پایدار کشاورزی است هدف از این مطالعه ارزیابی تناسب کیفی و کمی 34000 هکتار از اراضی منطقه شادگان استان خوزستان به منظور تعیین تیپ های ایده آل بهره وری در منطقه می باشد نقاط مطالعاتی بر اساس مطالعات خاکشناسی نیمه تفصیلی منطقه انتخاب شدند پس از نمونه برداری از واحدهای خاک ، آنالیز آزمایشگاهی برای تعیین خصوصیات فیریکی، شیمیایی خاک صورت گرفت. پس از جمع آوری داده ها و تطبیق داده های اقلیمی و مشخصات اراضی با نیازهای محصولات ، کلاس های تناسب اراضی به روش های محدودیت و پارامتریک تعیین گردیدند و نقشه های تناسب کیفی و کمی محصولات نیز با استفاده از نرم افزار (GIS) ILWIS تهیه شد تیپ های بهره وری مورد مطالعه شامل گندم، برنج و خرما بوده و طبق نتایج حاصل کلاس تناسب اقلیم برای گندم مناسب و برای برنج و خرما نسبتا مناسب بود کلاس های کیفی تناسب اراضی برای گندم و خرما در اغلب واحد های S2,S3 و N و برای برنج N بدست امد . شوری و قلیائیت زیاد و میزان آهک خاک عمده ترین فاکتورهای محدود کننده رشد در منطقه به حساب می آیند کلاس های کمی تناسب اراضی برای گندم اکثرا نسبتا مناسب و نامناسب و برای برنج نامناسب بودند برای کشت خرما نیز اراضی اکثرا نامناسب و یا دارای تناسب بحرانی بودند.

Keywords:

ارزیابی کیفی و کمی تناسب اراضی , روش پارامتریک