ارزیابی عملرد صندوق های مشترکسرمایه گذاری بر مبنای نظریه برتری تصادفی

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 617

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CFMA03_012

تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1394

Abstract:

امروزه به دلیل غیر نرمال بودن ماهیت توزیع ارزش و بازدهی دارایی ها در بازارهای مالی دنیا، دیگر استفاده از روش های سنتی همچون معیار میانگین و واریانس مارکوویتز (MV) کارآمد نیستند. این روش و یا سایرمعیارها به دلیل اینکه بر اساس پیش فرضنرمال بودن توزیع بازدهی ها پی ریزی شده اند، کارآمد نیستند. در این پژوهش ضمن معرفی و تبیین معایر برتری تصادفی، نارسایی روش های سنتی با ارائه چند مثال به طورکامل تشریح می شوند. به دلیل اینکه این معیار یک روش کاملاً ناپارامتری است و به طور مستقل و بدون توجه به ماهیت توزیع بازدهی ها به راهنمایی تحلیل گران بازار سرمایه می پردازد، امروزه بسیار مورد توجه قرارگرفته است. این معیار بدون توجه به ضابطه تابع مطلوبیت سرمایه گذاران و به عبارت دیگر بدون توجه به نوع ذائقه و رفتار سرمایه گذاران به راهنمایی سرمایه گذاران و مدیران سبدهای سرمایه می پردازد. امتیازهای ذکر شده پیرامون برتری تصادفی باعث گرایش فراوان پژوهشگران علوم مختلف به این معیار شده است. در این پژوهش از معیار برتری تصادفی مرتبه های اول تا سوم برای بررسی ارزیابی عملکرد صندوق های سرمایه گذاری ایران استفاده شده است. نتایج ارائه شده نشان می دهد که این معیار میتواند تا حدود زیادی به سوالات و ابهامات تحلیل گران بازار در زمینه فرآیند تصمیم سازی پاسخ دهد. افزایش تعداد صندوق ها در بازه ی زمانی کوتاه از راه اندازی و اقبال سرمایه گذاران عام و غیر حرفه ای که بنابر هر دلیلی مستقیماً به عرصه بازار بورس وارد نمی شوند، بیانگر عملکرد خوب این صندوق ها در مقایسه با شاخص های رایج بازار ایران می باشد.

Keywords:

صندوق های مشترک سرمایه گذاری , نظریه برتری تصافی , ارزیابی عملکرد

Authors

حسین اسدی

دانشگاه شیخ بهایی اصفهان