دانیال عباس زاده - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، ایران
محمد باورسایی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، میمه، ایران
نیما حکیم الهی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، گروه مهندسی عمران، ایران

کمبود منابع دولتی و نیاز شدید به تاسیسات زیر بنایی توسعه، دولتها را نیازمند جذب بخش خصوصی در پروژه هایی زیر بنایی کشورها کرده است. BOT را می توان یک روش اقتصادی جهت جذب سرمایه خصوصی دانست که دولت می تواند کنترل استراتژیکی نسبت به حفظ تاسیسات خود داشته باشد. این روش با وجود تمامی ویژگی های مثبت خود همواره توانایی دست یابی به اهداف خود را نداشته است، نمو نه های زیادی را می توان یافت کهپروژه های BOT با شکست و عدم موفقیت مطلوب مواجهه شده اند .شکست در چنین پروژه هایی هزینه های سنگین اقتصادی و اجتماعی را به تمامی طرفهای قرارداد ،بخصوص کشور میزبان تحمیل خواهد کرد. به همین دلیل دولتها و شرکتهای خصوصی به دنبال ساختاری هستند تا بتوانند این چنین پروژه هایی را برای رسیدن به اهداف خود حمایت کنند .به همین دلیل است که می بایستی رویکرد ها و روشهای مدیریت ریسک را در پروژههای BOT ایجاد کرد .ایجاد ساختار مدیریت ریسک در پروژه های BOT یکی از عوامل مهم در تضمین موفقیت این نوع پروژه ها است.یکی از ابزارهای مهم وضروری برای هر پیشرفتی ،علاوه بر تکنولوژی و دانش فنی ،رویکرد مدیریت مالی و تامین منابع مالی مورد نیاز برای اینگونه طرحها می باشد. امروزه بحث در زمینه شیوه های سرمایه گذاری و تامین منابع مالی و انواع قراردادهای تامین مالی از مباحث مهم در اقتصاد بین الملل و امورمالی بوده و مورد توجه بسیاری از کارشناسان قرار گرفته است. در این مقاله ابتدا روشهای مدیریت پروژه های کلان به روش BOT ، مدیریت ریسک پروژه ،فرایند مدیریت ریسک ،ماهیت قراردادهای BOT ، رویکرد روش BOT در تامین مالی پروژه ها ،ساختار سازمانی قرارداد های BOT و در آخر مدیریت ریسک پروژ های BOT را مورد بررسی قرار داد.

ریسک، تامین منابع مالی،