یعقوب محمدی - استادیار گروه مهندسی عمران ، دانشگاه محقق اردبیلی
شهریار عزتی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه ، دانشگاه محقق اردبیلی
سجاد عطازاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه ، دانشگاه محقق اردبیلی

بتن خودتراکم به عنوان یکی از عوامل مهم پیشرفت در تکنولوژی بتن به شمار می رود و درسالهای اخیر استفاده از آن به میزان چشمگیری افزایش یافته است . در بتن خودتراکم حاوی نانوسیلیس ، ذرات نانوسیلیس با جایگذاری در حفرات ریز سیمان با ایجاد ژل سیلیکاتی حاصل از هیدراتاسیون می توانند ساختار آن را به عنوان فیلرهایی در ابعاد نانو بهبود بخشند. در این مطالعه ی آزمایشگاهی بر روی نمونه های مکعبی 15´15 آزمایش های نفوذپذیری، جذب آب ، مقاومت الکتریکی اهمی و آزمایش التراسونیک انجام شد. به منظور بهبود خواص مکانیکی و مهندسی بتن از جمله نفوذپذیری ودوام، از نانو سیلیس پودری با ابعاد 20 تا 30 نانومتر و با نسبت های 1 و 2 درصد وزنی سیمان در طرح اختلاط بتن خودتراکم استفاده شد.همچنین نمونه ها در دو محیط عادی و 10 درصد سولفات به مدت 28 و 90 روز مورد عمل آوری قرار گرفتند تا دوام و نفوذپذیری بتن خودتراکم را در محیط سولفاته بررسی کنیم. . نتایج آزمایش بیانگر این است که افزودن نانو سیلیس باعث کاهش نفوذپذیری نسبت به نمونه ی شاهد می گردد که در بهینه ترین حالت این کاهش نفوذپذیری 23 درصد می باشد.همچنین افزایش درصد نانوسیلیس باعث کاهش درصد آب، افزایش مقاومت الکتریکی و همچنین باعث افزایش مدول الاستیسیته ی دینامیکی گردیده است.

نانو سیلیس، بتن خودتراکم، نفوذپذیری، دوام، محیط سولفاته