عملکرد ساختمان های بنایی طراحی شده بر اساس ائین نامه 2800 تحت رکوردهای حوزه نزدیک گسل و ارائه راهکاری جهت بهسازی آنها

برای بهبود رفتار لرزه ای ساخمان های بنایی در مقابل زمین لرزه از اجزای بتنی، فولادی و یا چوبی به صورت کلاف های افقی یا قائم در میان دیوار استفاده می شود اما با توجه به زمین لرزه های بسیار شدیدی که در سنوات اخیر در ایران روی داده و عملکرد ضعیف این نوع ساختمان ها بخصو در زلزله های نزدیک گسل این بحث مطرح گردیده که آیا ساختمان های بنایی طراحی شده بر اساس آیین نامه های داخلی از مقاومت کافی در مقابل زلزله های حوزه نزدیک گسل برخوردار می باشند یا خیر؟ برای نیل به این هدف ساختمان های بنایی یک و دو طبقه با تعداد دهانه های مختلف بر اساس آیین نامه 2800 ایران در دو حالت دارای بازو و بدون بازشو مدل شده و به منظور بررسی رفتار واقعی سازه کلیه مدل ها تحت هفت رکورد نزدیک گسل مورد آنالیز تاریخچه زمانی غیر خطی قرار گرفتند در نهایت با بررسی و مقایسه پارامترهایی مانند جابجایی و شتاب طبقات، تغییر شکل بین طبقه ای ، برش پایه و موقعیت مفاصل پلاستیک مشخ شد که ساختمان های یک طبقه طراحی شده بر اساس ضوابط ارائه شده در آیین نامه 2800 عملکرد قابل قبولی داشتند ولی ساختمان های دو طبقه عملکرد ضعیفی از خود نشان دادند همچنین وجود بازشو تاثیر منفی بر عملکرد سازه داشته است . در انتها نیز روش جداسازی لرزه ای را به عنوان راهکاری جهت بهسازی لرزه ای ساختمان های بنایی مورد بررسی قرار می دهیم.

Keywords:

ساختمان های بنایی کلافدار , زلزله های حوزه نزدیک گسل , تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی , بهسازی لرزه ای