فرزانه حامدی - استادیار ، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) دانشکده فنی مهندسی، قزوین
سید مسعود عالم - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران-گرایش سازه، ایران، قزوین، بلوار دانشگاه، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، دانشکده فنی و مهندسی

اتصالات یکی از اعضای مهم در سازه های فولادی می باشند. اتصالی که در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد اتصال ساده ی نبشی جان می باشد. در سازه های فولادی هرگاه چند تیر به یکدیگر متصل شوند معمولاً سطح فوقانی تیرها در یک تراز می گیرند، به این جهت لازم است که بخشی از بال تیر فرعی بریده شود. در این حالت باید کنترل برش مطابق با بند 10-2-9-4-3 آیین نامه مبحث دهم مقررات ملی ساختمان انجام گیرد. اتصال ساده اتصال نرمی است که باید امکان دوران انتهای تیر را در اثر بار خارجی به مانند آنچه یک تیر ساده واقعی نیازمند است ممکن سازد. این اتصال از دو نبشی تشکیل می شود که هنگام ساخت به جان تیر متصل می شوند. این اتصالات معمولاًبرای برش طرح می شوند، به همین منظور قصد داریم به بررسی برش قالبی تیرهای بریده شده با اتصال نبشی بپردازیم. وجود بریدگی در تیر باعث کاهش مقاومت در ناحیه بریده شده می شود. شکست برش قالبی ناشی از گسیختگی کششی در عرض جان تیر (زیر نبشی جان) و تسلیم برشی در ارتفاع جان تیر (در امتداد قائم نبشی) می باشد. علاوه بر برش قالبی ممکن است جان تیر در ناحیه بریده شده بدلیل طول بریدگی و یا عمق زیاد آن دچار کمانش موضعی جان شده و در آن ناحیه خم شود. پارامترهایی که مورد بررسی قرار می گیرند ، موارد موثر در سختی دورانی اتصال می باشند که در اینجا به دو مورد آن یعنی تغییر در ضخامت نبشی و طول قسمت بریده شده اشاره می شود. در مجموع 8 نمونه از تیر I شکل فولادی مدل شده است. نتایج نشان می دهد که ظرفیت برش قالبی در نمونه ها با زیاد کردن نسبت طول به عرض نبشی و افزایش سختی دورانی اتصال افزایش می یابد.

برش قالبی، نبشی جان، اتصال ساده، تیرهای بریده شده